Sayın “Öğrenci”,

4.12.2010 tarihli malinizi aldım.

Yıllarca evvel bir çocuk kitabı görmüştüm Bilgi Kitabevinde. İsmi hafızamdan yıllarca silinmedi: “Paylaşmak ki o en güzel” idi. Sevgili yavrum, gerek evliliklerde, gerek dostluklarda bir şeyleri paylaşabilmek, bir şeyleri beraber götürebilmek ne harikuladedir. Sizin İrfan Amcanıza hayran oldum. Yaptığı hareket harikulade ince, zarif bir olaydı.

Dün bizim mutad Cumartesi toplantımız vardı. O kadar zorlukla gittim ki ayakta durabilmek, faydalı olabilmek için sevdiğim, saydığım bir arkadaşıma sen de gel diye rica etmiştim. Onun varlığından kuvvet alacaktım. Bir şeyleri bahane etti, gelmedi ve beni edebiyyen kırdı. Ordan bir dönüşüm vardı, Nurettin Bey bile halime acıdı, ağlamaklı oldu. Bayılmamak için kendimi zor tutuyordum. Şimdi gecenin üçü ve ben hala ayaktayım. Üzüntümden uyuyamıyorum. Yemin ettim, bir daha teklifte bulunmayacağım.

Hayat böyle yavrum. Böyle benim dediğim olacak demekle, ayağa basmakla iş bitmiyor. Böyle evlilikler de, böyle dostluklar da yıkılmaya, yok olmaya mahkum.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :