Sayin Sabri hocam,

Gercekten bugün cok aci söylediniz. Benim oglumla aramda öyle sizin düsündügünüz gibi derin ucurumlar olacak kadar uzaklik ve kopukluk yok efendim. Kücük yaslardan itibaren onunla oturup sohbet ederdim, ama genclik cagina gelince bu sohbetler git gide azaldi. Belki benimde yogun is calismalarim buna sebep oldu, cünkü birkac is degisrtirmek zorunda kaldim, daha dogrusu ekonomik kriz sebebiyle 40 kisiyle birlikte isten cikarildim, bunlarin olumsuz etkileriyle maddi-manevi bazi sorunlar yasadik. Burada yalniz  basina (bir kadin ve anne ) oldugum icin kendi ayaklarim üzerinde durma mücadelesi ve gurbetligin verdigi zor sartlar vs. durumlar sirasinda bile ona sevgi-sevkat vermeye gayret ettim.

Sizin muhterem anneniz kadar egitimci ve bilgili olamam tabiiki, karinca kararinca ogluma Islam hikayeleri anlatttim, peygamber sevgisi az cok vermeye calistim. Ben onunla gercekten bir cok seyi paylastim, gecen sene Ramazanda bile hemen hemen her aksam buradaki diyanet camisine beraber gidip teravih namazi kildik. Tabi gönlüm daha cok zamanlari paylasmak istiyor ama orda bazen zorluk cekiyorum.

Sorularima verdiginiz degerli bilgileriniz icin cok tesekkür ederim.

Kitaplarinizi annem  haftaya Türkiyeden gelirken getiricek. Insallah hemen okuyup anlamaya calisicagim. 

Sevgi, saygi ve hürmetlerimle 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :