Sayın Çiçek Hanım,

11.1.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, öğretmenlik bence dünyanın en güzel, en muhteşem mesleği. Bütün mesele talebelerinle ilişkilerini güzel ayarlayabilmek. Ne fazla soğuk, ne fazla samimi. Ve mümkünse her dersin on dakikasını onlara hayat dersleri vermeye ayır. Bunları nerden öğreneceğim diyeceksin. Gönül Sohbetleri kitaplarını oku. Orada bir insana lazım olacak her şey var. Gece oku, gündüz talebelerine anlat. Talebelerinle yakından ilgilen. Hasta olanlarla, kompleksli olanlarla, boynu bükük olanlarla, tırnağını yiyenlerle özel olarak ilgilen. Sınıfa çok canlı, heyecanlı, aşk dolu olarak gir. İçindeki sevgiyi çocuklarına ver. Düşün ki onların çoğu ne evde ana babalarından, ne akrabalarından, ne komşularından sıcak, samimi, temiz bir sevgi görmüyorlar. Talebelerine vereceğin en güzel duygu sevgi olsun. Yunus Emre’nin “Sev, sevil” sözünü her gün tekrarla. Şu anda hepimiz ama hepimiz sıcacık bir sevginin, minicik bir ilginin özlemi içindeyiz. İşte böyle yavrum. Sana başarılar diliyorum. Sevgilerimi, saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :