Sayın “Neva” Hanım,

18.1.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, çok sevdiğim, saydığım Ahmet Hamdi Tanpınar’dan aldığın cümle beni ürpertti. Yarabbi, sanki bütün gerçekler, bütün güzellikler o bir cümlenin içinde toplanmış.

Değerli yavrum, profesör Eva Hanım ne diyordu: “Bir çay bardağına atılan bir kesme şekeri karıştırıken çıkan ses uzayın bütün hücrelerinde duyulur.” Aynı şekilde bizdeki pozitif veya negatif düşünceler de bütün kainata yayılıyor. Biz farkına varmadan büyük, çok büyük bir iş yapmış oluyoruz. Neden pozitif vermek varken negatife gidelim. Bize de yazık değil mi? Ve asıl önemlisi bütün evrene de yazık değil mi? Ve sağımız, solumuz bunca güzelliklerle dolu iken negatife gitmek niçin? Yunus Emre de “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” derken aynı şeyi söylemek istemiyor muydu?

Değerli yavrum, Peygamber Efendimizin Hadis-i Şerifini yaşadığımız sürece her gün defalarca okuyalım ve hayatımızda uygulamaya çalışalım:

“Allah’ım, beni bir an, bir andan da kısa bir zaman nefsime bırakma.”

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :