Sabri Amca  hayırlı günler diliyorum.

Sağlığınıza her daim duacıyız. Efendim, eşimle ailelerimizinde onayı ile karşılıklı isteyerek evlendik. Eşim evlendikten sonra bambaşka biri olarak karşıma çıktı. Aslında ailesine düşkün olduğunu biliyordum ve bunu da bir artı olarak görüyordum fakat hiç bir şey göründüğü gibi değilmiş, iyi olarak gördüğüm şey yıllardır kabusum oldu.Kesinlikle bizim hayatımız diye bişey tanımadılar. Özellikle kayınvalidem bütün ipleri eline almış ve sürekli biz size şunları şunları yaptık siz de bize karşı dört dörtlük olacaksınız, biz anne baba olarak diğer ailelerden çok farklıyız diyerek bitmez tükenmez beklentiler içine giriyordu. Evine temizliğine gitmekten tutun,sınırsız hizmet,bizim adımıza karar alma, aynı muhitte yaşadığımız halde gelip  aylarca bizde kalmalar. (Tabi ki ben kalmalara falan karşı değilim,ailesi kalacak gelecek,ama bu kalma sürecinde hiç rahat vermedi. Sürekli başkalarını örnek vermek, eşim bana yardım ediyorsa eğer yavrum sen yoruldun çalışyorsun diye aleni müdahleler) maddi beklentiler ve daha niceleri... Efendim ben aynı zamanda çalışyorum bunu karşı tarafa hiç kabullendiremedim oysa çalıştığımı biliyorlardı zaten. Sırf huzursuzluk çıkmasın eşimin ailesidir köprüleri atmayalım diye hepsini yaptım ama yine de memnun edemedim.

Ve bu beklentiler artık dayanılmaz hal aldı. Ben çalışıyorum para kazanıyorum ama hayatımızın planlarını eşim onlarla birlikte yapıyor. Ben ister kabul edeyim ister etmeyeyim onlar nasıl uygun görürse öyle uygulanıyor,hayır dediğim zamanda fiziksel ve psikolojik baskı görüyorum. Paramı kullanıyorlar ama hiç bir şeyin sahibi yapmıyorlar. İnanın para da falan değilim. Evlilikte samiyet olsun istedim huzur olsun dedim her şeyleri feda ettim. Ama dönüp baktığımda hayatımın ipleri elimden kaçmış onu gördüm.

Bu gün aileme durumu anlattım artık dayanamayacağımı ve ayrılmayı düşündüğüm söyledim. Onlar da biz senin arkandayız dediler. Zaten idare ettiğini hissediyorduk dediler.

Hep değişir diye düşündüm, sabredeyim dedim ama gittikçe onlar kendilerini güçlü ve haklı görmeye başladılar. Hayat benim için bir kısır döngü haline geldi artık.

Efendim takıldığım nokta 2 tane oğlum var ve bundan sonrası için nasıl başa çıkabilirim bilmiyorum. Onların mutsuz olmalarını istemiyorum,kimseye haksızlıkta yapmak istemiyorum. O kadar yorgunum ki bu ayrılığın sonuçlarını hesap edemiyorum. Ben çok naif biriyim, kaldırabilir miyim böyle bir durumu bilemiyorum. Bi de yaşadığım yer küçük gelenekler, insanlar tüm bu yükü taşıyamamaktan korkuyorum. Eşime kararımı söylemeden önce bir size danışmak istedim.

Dua ile kalın.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :