Sayın “Karahanlı”,
2.12.2006 tarihli mailinizi aldım. Bizler bugünkü sefil, perişan durumumuza inançlarımızı kaybettiğimiz için geldik. Osmanlı başta inandığı için ve inandığını yaşadığı için dünyanın en güçlü toplumu olmuştu. Bugün bizi adam yerine koymayan batılı ülkeler önümüzde tir tir titriyorlardı. Kanuni Sultan Süleyman Fransa Kralına “Françe vilayetinin valisi Françesko” diye hitap ediyordu ve emirlerini söylüyordu. O da kısa bir süre sonra “Padişahım, emirleriniz yerine getirilmiştir” diyordu. Bugün adi, aşağılık televizyon kanallarıyla ve satılık basınla utanç verici bir hale geldik. Sanki bazı kanallar sapıkları ekrana çıkarmakta birbirleriyle yarış ediyorlar. Bazı gazeteler fuhuş albümü gibi çıkıyor. Okullarımız Amerikalı uzmanların yönetiminde mezbaha haline geldi. Üniversitelerimiz “zaten üniversite yok ki ortada” ayrı bir utanç konusu. Geçenlerde UNESCO’nun bir tebliği yayınlandı. Dünyada bilimsel araştırma yapılan beşyüz üniversitenin isimleri yazılmıştı. Bir tek Türk Üniversitesi yoktu. Dekanım diye, rektörüm diye kasım kasım kasılan çalımlarından, cakalarından yanına yaklaşılmayan kimseler acaba başlarını önlerine eğip utanç duyacaklar mı, yüzleri kızaracak mı?
Sayın Karahanlı, “Bir kişiyle bu iş olmaz” diyorsunuz. Olur efendim, bal gibi olur. Herşey önce bir kişiyle başlar. Ancak o sizin siyasetçi dediğiniz şahsiyetsiz, köksüz, inançsız paçavra insanlar “Yapılacak hiç bir şey yok” derler. Bugün Avrupa Birliği diye yırtınan, çırpınan insanlar milletlerine nasıl kötülük yapıyorlar bir bilseler. Ben Ankara’da oturuyorum, her gün Kızılay’dan geçiyorum. O Avrupa birliğinin bayrağı denilen paçavranın önünden geçerken utanç duyuyorum, ağlıyorum. Adamlar bizi istemiyorlar, adamlar bizden nefret ediyorlar, adamlar bizden tiksiniyorlar. Biz hala onların kapısında köpek gibi yalvarıyoruz. Lanet olsun Avrupa birliğine. Benim ekmeğim Avrupa birliğinden gelecekse ölmek daha iyi değil mi? Şerefsiz bir hayat yaşamaktansa, şerefli bir şekilde ölmek ne güne duruyor. Ama şehit olarak ölmek, köpek gibi değil. Avrupa kapılarında yüzsuyu dökenler bir gün öleceklerini hiç düşünüyorlar mı? Atatürk milli mücadeleye tek başına başlamıştı. “Türk Milleti hür ve müstakil yaşayacaktır” demiş ölümü göze alarak yola çıkmıştı. Sayın Karahanlı, biz de Onun gibi yapalım. “Ya istiklal, ya ölüm” diyelim. Siz kendi iç dünyanızda, kendi aile hayatınızda İslamı bütün inceliği, güzelliği, ihtişamıyla yaşayın gerisi kendiliğinden gelir. İkide birde topu başkalarına atmayalım. Çok beğendiğim bir atasözü var “Düşman çiçek göndermez” diye. Herşeyimizi dışardan alıyoruz, tankımızı, uçağımızı, silahımızı. Atatük zamanında Kayseri’de uçak fabrikası açılmıştı. Uçak yapıyorduk, hatta satıyorduk. Ama Atatürk’den sonra gelen, vizyonu olmayan sözümona devlet adamları Atatürk’ün kurduğu o muhteşem fabrikayı kapattılar. Aptallıklarından, cahilliklerinden, geri zekalı olduklarından acımasızca kapattılar. Ve bizi bugünkü acınacak durumumuza getirdiler. Bakın şu halimize, topraklarımız satılıyor, fabrikalarımız satılıyor, işyerlerimiz satılıyor, bankalarımız satılıyor ve biz bunlarla övünecek kadar gaflet, delalet ve ihanet içindeyiz.
Sayın Karahanlı, yılmak yok, cesaretini kaybetmek yok. Bizler bugün kadın erkek hepimiz bir Nene Hatun olmak durumundayız. Hepimiz vatanımız için, bayrağımız için, inançlarımız için, namusumuz, haysiyetimiz için canımızı dişimize takmak durumundayız. Evet, biz de Atatürk gibi söyleyelim: “Ya istiklal, Ya ölüm”.
Bir şair
“Billah yaşamak yerde sürünmeye değmez”
diyordu. Kalkalım, silkinelim, uyanalım, Allah belasını versin Avrupa birliğinin diyelim, alçak herifler siz bize yalvarın diyelim. Yeni dünyada yeni yerimizi arayalım, yalvardığımız, zelil olduğumuz, rezil olduğumuz yeter artık!
Sayın Karahanlı, yeni maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımızı sunuyoruz.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :