Merhaba Babacığım, çok iyi olmanızı umarak hayırlı akşamlar diliyorum.

Müsaadenizle bu hafta içinde yaşadığımız güzel bir durumu paylaşmak istiyorum Sizinle ve Gönül Dostları ile.

Annem bugüne kadar hiç okula gitmemiş, nasip olmamış. Okumayı, ablam ilkokula başladığında onunla beraber öğrenmiş. Çok şükür, heceleyerek de olsa okuyor ve her türlü işini halledebiliyor. Ama her zaman "Ah, keşke ben de sizler gibi hızlı okuyabilsem, elime bir kitap alıp bitirebilsem!" diyordu. Ben de ona, sizin Azize Anne'nin 98 yaşında Kur'an hıfzına başladığını ve hıfzettiğini söylediğinizi anlatıyordum ve insan bir şeyi yapmaya azmederse, gönülden, yürekten isterse Allah'ın izniyle başarabileceğini söylüyordum. Yine bu şekilde bir konuşmamızdan sonra "Tamam" dedi, "Ben şimdi kitap okumaya başlamak istiyorum, ama yazıları iri olsun!". Annem şimdi Gönül Sohbetleri'ni okumaya başladı, puntosu da çok uygun olduğu için kelimeleri rahatlıkla seçebiliyor, şimdilik biraz ağır okuyor ama inşallah ilerletebileceğine inanıyorum. Gönül Sohbetleri'nin puntosunun seçimindeki inceliğinizi ve bu durumdaki hikmeti daha iyi anlayabildiğimi zannediyorum. Az evvel yanımda sesli olarak okuyordu ve şu cümleler damladı kulağıma: "İlim sahiplerinden daha çok hal sahipleri ile görüş!"

Babacığım, bizlere öğrettiğiniz (bizim farkında olduğumuz ve olmadığımız) her şey için çok teşekkür ediyorum. Müsaadenizle Necip Fazıl Kısakürek'in VELİLER ORDUSUNDAN "Halkadan Pırıltılar" adlı eserindeki bir büyük hal sahibinin (İbrahim Ethem Hz.) kısa bir anektodunu paylaşmak istiyorum:

 "Bir gün yolu, İmam-ı Azam Hazretlerine uğradı. İmam-ı Azam'ın etrafı, talebeleri, İbrahim Ethem'e küçümseyen, garipseyen gözlerle baktılar. İmam-ı Azam, bu hali gördü ve sonra İbrahim Ethem'e seslendi:

- Buyurun, meclisimize şeref verin, efendimiz, büyüğümüz!

İbrahim Ethem özür edasıyla bir selam verip geçti. İbrahim Ethem ayrılınca, İmam-ı Azam'a etrafı, talebeleri sordu:

- Bu kimse, efendilik, büyüklük sıfatına ne bakımdan layıktır? Sizin gibi bir zat ona nasıl efendimiz der?

İmam-ı Azam, sözün varabileceği en üst cevabı verdi:

-Şunun için ki, o ara vermeden Allah'la, Allah'ın zatiyle meşgul, bizse işin dedikodusuyla... " (s.23)

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :