Sayın “Mercan”,

9.3.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, uykundan uyandığın için beni çok mutlu ettin. İnsanları tanımak hayatın en önemli işidir. Rahmetli Hocam operatör doktor Münir Derman, “Şimdiki zamanda insanın hakiki dostu Allah’la aynı sayıdadır.” derdi. Bunun için çok yönlü okumak ve çevresindeki her insan üzerinde kendi kendine etüd yapmak gerekiyor. Ben bu işe üç yaşında başladım. Rahmetli annem, beni kadın günlerine götürür, bir sandalyeye oturturdu. Orada hiç kımıldamadan çevredeki teyzeleri etüd ederdim. Ama her yönleriyle. Rahmetli eşim Rana Hanım’la yeni evlenmiştik. Bir gün Rana’nın Danıştay’dan önce çalıştığı SSK kurumundaki aradaşları hayırlı olsua gelmişlerdi. Benim dışarı çıkmam gerekiyordu. Eşim bir hoşgeldiniz dersin, sonra müsade ister, gidersin dedi. Öyle yaptım. Akşam geldim, misafirler gitmişti. Rahmetli eşim sordu, “Arkadaşlarımı nasıl buldun?” dedi. Ben de “Hangisini?” diye sordum. Zaten hepsini görüşüm bir dakika oldu. “Ben genel olarak sormuştum”, dedi. Sorumu tekrar ettim. “Hangisi?” Dedim, “Mesela”, dedi, “falanca”. Gece on bire kadar sürdü o arkadaşını anlatışım. Rana hayretler içindeydi, “Sen bu hanımı daha önce görmüş, tanImış gibi konuşuyorsun. Söylediklerin tıpa tıp uyuyor.” dedi. Ben de ilk defa gördüğümü söyledim.

Rahmetli eşim bu olayı dostlara anlatır, bu işe bir türlü akıl erdiremediğini söylerdi.

Değerli yavrum, insanları tanımak, hayatı tanımak en önemli iştir. İnsanları yaşamları boyu mutlu veya mutsuz eden bu olaydır. Aman yavrum, dikkatli ol. Hem de çok dikkatli ol.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :