Sayın Sami Melih Bey,

16.3.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Bade’nin öyküsü beni öyle duygulandırdı ki gözlerimden yaş geldi. Sanki hayatın, yaşamanın, var oluşun ne olduğunu Bade bu hareketiyle göstermiş oluyordu. Ben diyordu aç olduğum için gelmiyorum, ama ben sevilmek istiyorum, okşanmak istiyorum. Sımsıcak bir bakışa muhatap olmak istiyorum. Ah, Bade, insanlığa ne güzel bir ders veriyorsun. Günümüzün sözümona çağdaş, ilerici geçinen insanları bunu bir anlayabilseler. Hayat sadece sevgiden ibaret. Onun dışında her şey laf-ı güzaf, her şey fasa fiso. Zavallı insanlar paraydı, evdi, eşyaydı, arabaydı derken nasıl kendi kendilerini harcıyorlar... İnsanlara lazım olan onsuz yaşanılamayan tek şey sevmek ve sevilmek. Yunus Emre boşuna “Aşk gelicek cümle eksikler biter.” demiyordu. Ama bunu kime anlatırsınız. Bade anlıyor da sözümona çağdaş geçinen, ilerici geçinen insanlar anlamıyorlar. Ne diyelim... Başımızı ellerimizin arasına alıp uzun uzun düşünelim, Bade’den ders alalım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :