İyi akşamlar Sabri amca;

Bugün işe gidemedim; bütün gün yattım nerdeyse! Arka sol üst tarafım boynumdan itibaren, tutulmuş; boynumu döndüremiyorum, arka sırtımın da sol yukarısı ağrıyor; ceryanda kaldım sanırım; orada da bir hassasiyet var zaten! Daha önce de olmuştu. Daha önce hatırlıyorum on sene kadar oluyor, işe gitmek için kalkmıştım sabah, birden acayip bir ağrıyla sırtımda yatmıştım tekrar, ozaman da vapurla gidip geliyordum, ceryanda kalmıştım yine. Üç gün hiç kımıldamadan yatmıştım. Şimdi daha iyiyim, okadar kötü değil ama ağrı var, bir de boynumu rahat rahat döndüremediğim için hareket kısıtlanıyor tabii. Alper dün ilaç sürdü, bugün de sürdü akşam, gece de sürer; çok üzülüyor böyle olunca ben, elini koydu ağrıyan yere, dua okudu, masaj yaptı, Allah razı olsun; çok hassas bir insan;sanki iyi geliyor gibi ama bu tip şeyler pek çabuk geçmiyor. İnsanın acısı nerdeyse canı ordaymış derler; Allah ızdırabı, ağrıları olanlara yardım etsin, hastalara şifa versin. İki aydır kayınvalidemle kayınpederim bizdeler. Allah razı olsun onlardan; çok iyi insanlar. Bu hafta sonu gidecekler İznik'e. Aslında on beş günlüğüne gelmişlerdi ama ben konserime kalmalarını çok arzu etmiştim, o yüzden kaldılar, sonra da havalar soğudu çok, bu havada İznik'e gitmelerini istemedim; tam kışın ortasında; çünkü orada soba yakıyorlar, yoruluyorlar. Biz de çok memnun olduk kalmalarından, bize çok da yardımları oldu ; Allah razı olsun. Annemlerle de çok güzel anlaşıyorlar, annem babam gibi yumuşak huylu, sakin insanlar; benziyorlar onlara! Haftasonu dönecekler. İnsan herşeye neçabuk alışıyor; iki ay dediğimiz zaman aslında çok kıza zaman ama iki ayda sanki hep bizimle kalıyorlarmış gibi alışmışım onlara! Gidince özleyeceğim, yokluklarını hissedeceğim. Alper de anneme ve babama karşı o kadar saygılı ki, Allah razı olsun. Onları gönülden seviyor; hissediyorum, sık sık bize geliyorlar, biz onlara gidiyoruz; mutlu oluyorum. Bir tek beni üzen nokta, kardeşimle uzaklaştık. Onu özlüyorum. Onunla sık sık bir araya gelemiyoruz, ona üzülüyorum. Yeterki mutlu olsun, huzurlu olsun o; doğru yolda gitsin, sıksık görüşmesek de olur. Ama özlüyorum. Sizi de nasıl özledim bilseniz. Cumartesi günü Alperle dışarı çıkmıştık, bir pastanede oturmuştuk, sohbet etmiştik, çok güzel şeyler konuştuk, sizden bahsettik; kulaklarınızı çınlattık bayağı. Sizinle ilgili konuşunca içime birşey oluyor, sızlıyor gibi sanki! Özlemişim sizi demek ki çok. Her sizin de sohbetimizde olduğunuz konuşmamızda, sohbetin sonunda gözlerim doluyor hep. Alperle böyle sohbetler yaptığımızda hep ikimiz de duygulanıyoruz, gözlerimiz doluyor. İnsan nasıl yüce bir şekilde yaratılmış aslında; düşününce ürpermemek, Alllah'ın büyüklüğünden korkmamak, duygu yoğunluğundan ağlamamak mümkün değil. İnsanın içinde öyle birşey var ki insanı ağlatıyor gönül sohbetleri. Ama bazı insanlara bakıyorum, onlarla öyle şeyler konuşmanın imkanı yok, öyle insanların yanında böyle güzel sohbetler hiç açılamıyor bile! Ne kadar ilginç. Oysa Allah herkesi eşit yaratmış, aynı kalpten herkese vermiş; ama aynı şeye bakınca bazısı başka şey görüyor, bazısı bambaşka şey; bazısıyla çok güzel aynı dilden konuşabiliyorsunuz, bazısıyla tek kelime bile konuşamıyorsunuz; bazısının yanında huzur içinde hissediyorsunuz, bazısının yanında hiçbir şey konuşmasanız bile öyle huzursuzsunuz ki yanından çıkıp gitmek istiyorsunuz; bazısı daha gözlerinize bakarken hissettiğinizi anlayacak kadar hassas, bazısı hiçbir şey anlamayacak kadar hassasiyetten, duyarlılıktan uzak... Ne kadar ilginç. Allah hepimize güzel insan olmayı nasip etsin inşallah. İnsanlara faydalı olmayı, insanların içine huzur vermeyi nasip etsin inşallah.

Sizi çok seviyor, sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum güzel Sabri amcacım.