Değerli Büyüğüm,
Biraz önce yeni eklenen sohbet videonuzu izledim.O kadar güzeldiki çok etkilendim ve teşekkür etmek istedim.Özellikle son cümleleriniz beni çok etkiledi.Son nefesimizi vereceğimizi anladığımız anda , suyunu içtiğimiz,ekmeğini yediğimiz,sevip sevildiğimiz hayata teşekkür ederek,bir sevgiliye veda eder gibi , Allahısmarladık deyip ondan ayrılmak...İçim burkuldu.Hayatta çekişmeler,didişmeler o kadar anlamsızki.Geçen gün Adolf Hitler'i ve kavgasını anlatan bir belgesel izledim.Oradaki bir görüntü kalbimi paramparça ediyor.O görüntüyü çocukluk çağlarımdada görmüştüm.Ve ne zaman görsem sanki etlerimi dilim dilim doğruyorlarmış gibi oluyorum.Autswitz kampına götürülmek için toplatılan insanlar ve bir SS subayı elindeki kamçıyı yaşlı,hasta bir kadıncağızın boğazına dayayıp onu tekdir ediyor,azarlayıp aşağılıyor.
Şu an Dünyanın dört bir yanında savaş var.Ve hala yaşlılar,çocuklar,düşkünler aynı muameleyi aynı vahşeti görüyorlar...Sular durulduğunda ,herkes hesabına düşeni aldığında ne kalıyor ortada...Yitirilmiş hayatlar,acılar üzerine,bir hiç uğruna yanan insan yürekleri kalıyor.Niçin diyorsunuz, bu kadar nefret,bu kadar kin,bu kadar kendini düşünmek niçin?
Bizim tanıdığımız yaşlı bir teyze var.Kendisini ara sıra ziyaret ederim.Kimsesi yok.Çocukları var ama yok işte.Yalnızlığın ıstırabını ,güçlü durmaya çalışan vücuduna inat,gözlerindeki hüznü ele veriyor.Bir an o hüznü gördüm ve beynime adeta çivi gibi çakıldı.
Siz bu ahir ömrünüzde neler çekiyorsunuz,ne acılar yaşıyorsunuz ?Video izlerken farkettim, vücudunuz o kadar ıstırap çekiyorki sesiniz titriyor ama siz faydalı olmak,bir kişini dahi olsun huzura gelmesi için kendinizi feda ediyorsunuz...
Söylenecek söz kalmıyor ki ...
İzninizle, Üstad ile noktalamak istiyorum :

"Kazanda su kaynasa sanki ben pişiyorum ;
Bir kuş bir kuş öldürse ben can çekişiyorum."

Müsaadenizle...