Muhterem hocam.

         Güzel dinimiz ve hadislerimiz hatta hassas şairler hastalık sınavında olanlara nasıl davranmalıyız komusunda örnekler sunuyor ancak iki gündür bunu uygulamaya çevirmede doğru olan hali bulmaya çalışıyorum. Kuzenimin kızı tedavisi tıpça son aşama denilen bölüme gelmiş durumda hastanede yatıyor (aslında gerçeğin öyle olmadığına imam etmiş kişileriz elhamdülillah çünkü Yüce Allah'ın indinde her şey) ziyaretine gideceğim. Kafamda bir türlü toparlayamıyorum konuşmalarımı ve hâlimi . Kendisi de içinde hep güzellikler taşıyan birisi. Öyle bir hâl sunabilmeliyim ki ona işte bu hal ne olmalı?

               Hastanede yatmak nedir bilirim çok sevdiğiniz bir yakınınızın yavaş yavaş diğer aleme geçeceğini gözlemek nedir bilirim. O zamanlar eş dosttan çok ta yara almışımdır. Beni hiç anlamamışlardı. Vazifemizi yaptık rahatlığı içinde görüyordum onları ama aslında değildi. İnsanın insan üstündeki hakkı bu değildi. Yarım saatlik hasta ziyareti nedir ki? Halbuki gündüzün koşturması gecenin sessizliği ve gözyaşlarım. İşte Yüce Allah'a dört elle sarılmam da o günlerden başlar. Elhamdülillah. Bu kanayan süreç bana benim başkalarına böyle davranmamam gerektiğini öğretti. Onun için yani tedavisi olmayan gözüyle bakılan bu burum benim içimde çok büyük hassasiyet taşır. Hastalık sınavında olanlara karşı çok ince hazırlıklar yapmaya çalışırım.

         Muhterem  hocam

      Ne götürmem gerekir giderken orada nelerden bahsetmeliyim orda hangi hikayeyi anlatabilirim. Çünkü çok aklı başında birisidir kendisi. Bu çok bence çok hassas olduğum konuda size danışmak istedim.

      Hürmetlerimle ve hayır dualarımla efendim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :