Sayın Burçin Hanım,

15.4.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum,

1-) O yaşadığın manevi güzelliğin hep devam etmesi için ölümüne karar vermen gerekiyor. Öyle bir karar vereceksin ki hayatta hiçbir şey seni yolundan çeviremeyecek. Bu şekilde her gün değil, her an o güzelliği yaşayacaksın.

2-) Ben polisiye kitapları ilkokul üçe kadar okudum. Baş sayfalarda sıkılırdım, sona geçerdim. İlkokul üçte kesin karar verdim. Bu polisiye kitaplar dedim çoluk çocuk işi. Ben ilkokul üçe gelmişim, hala bu saçmalarla vakit mi geçireceğim? Sonra ciddi kitaplara yöneldim. Dört hanımın yazdığı “20. Asrın Işığında Müslümanlık” kitabını iki yüz kere okudum. Rilke’nin “Genç Bir Şaire Mektuplar”ını iki yüz kere okudum. Şimdi de Sabri Tandoğan’ın Gönül Sohbetleri’ni okudukça okuyorum, en az yüz kere oldu. Ama doyamıyorum.

Değerli yavrum, kitap böyle okunur. Sen kitap okumuyorsun, kitaplarla oynuyorsun. Bu seni nereye götürüR bilmem.

3-) Sabır, bir konuda karar vermek ve onu ne bahasına olursa olsun devam ettirmektir. Senin yapında bir insanın aşık olacağını da hiç sanmıyorum. Biriyle birkaç kere çıkarsın, sonra usanıverirsin. Oysa bir insanı sevmek, bir aşkı yaşamak için yüz yıllık bir ömür çok az. Sen önündeki oyuncaklarla oyun oynayan bir çocuk gibisin. Birini bırakıp birini alıyorsun. Bu durumda ben ne diyebilirim…

4-) Bu gıda meselesi televizyonlarda program yaptığını sanarak ukalılığın en büyüğünü gösteren kimselerin marifetleri. Peygamber Efendimiz her gün Hira mağarasına çıkarken yanına biraz kuru ekmek, biraz su alırdı. Benim tanıdığım nice manevi büyükler var ki ömürleri ekmek ve su ile geçmiştir.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :