Muhterem hocam,

    Şükürler olsun cennet sofrasında bugün de bulunabildik Elhamdülillah.  Her sohbetten ayrılışımda kendime ayna tutmaya çalışıyorum yol boyunca. Ve kendime ait  notlar alıyorum.  Sonra da orada aldığım notlara göz atıyorum , konuşulanları düşünüyorum ve  yaşananları hayal ediyorum.

    Kendimle ilgili aldığım notlarımda sizin aynanızla farkettiğim hatalarımı yazıp iyiye  nasıl bir adım daha atabilirimin muhasebesini yapıyorum. Orda aldığım notları da evde yarıda kalmış Çarşamba sohbetleri defterime yeniden açtığım Cumartesi sohbetleri bölümüne temize çekiyorum. Sonra bahtıma çıkmış mecmuayı okuyorum. 

     Konuşulanları düşünüyorum. Konuşanın dillerimiz ama aslında sizin sık sık vurguladığınız gibi aslında gönüllerimiz olduğunu anlıyorum. Örneğin;

   - Arkadaşımızdan, bir ıhlamur ağacının hayat hikayesini dinliyoruz. Halisane duygularla ekilen ve yaşama hakkına kavuşan ağacın sonradan mevcut yerinde istenmemesi üzerine büyük bir şevkat ve hassasiyetle yeni bir yere taşındığını ve orada yeniden yaşama tutunarak şimdi çiçekler açtığını dinliyoruz.

  Siz; Onu yaşatan ne biliyormusun? Senin sevgin özenin . deyince  içimiz nehirler gibi coşuyor hisleniyor  ve ağlıyoruz.

  -  Bir arkadaşımızın samimiyetsizliği hissettiği bir konuda aslanlar gibi dikilerek  vatan sevgisini nasıl taşıdığını hissediyor hisleniyor tebessüm ediyoruz.

  - Anlaşılmanın sevilmenin değer verilmenin inceliklerinin anne yüreğindeki sevinçlerini dinliyor hisleniyor huzur buluyoruz.

  - Öğretmenliğin sadece dersini vermek değil onlara hizmet duygusunu aşılamak üzere yaptırılan çalışmaları dinliyor hisleniyor gençlikten umut  duyuyoruz.

-  Hidiv Kasrının önündeki ağaç konumuz oluyor. Sevginin meşhur örneği olarak hafızlara nakşediyorlar. Etrafı daha analizci gözlerle bakmamız konusunda uyarılıyoruz hisleniyor başımızı öne eğiyoruz.

  Herkes kabına,  bakracına aldıklarını  sofraya döküyorlar içinden karışmış yabani taşlar v.s varsa sizin veslienizle ayıklanıyor ve notlarımızda sizin süzgecinizden geçmiş güzellikler kalıyor . Elhamdülillah.

      Çoooooook sevdğim hocam,

     Bunlar sadece bir kaç örnek okuyanlara. Halbuki daha çooook şey var cennet dakikalarında. Anlatılmaz sadece yaşanır cinsinden Elhamdülillah. Bizlere bu sofrayı sunabilmek için gösterdiğiniz örneklik en üstte. Rabbim kendisine layık kul , Pegamberimize layık ümmet , size layık dostlar olabilmeyi nasip eylesin.

    Bizler her işte bismillah diyenleriz. Bizler asansörü kimselere çaktırmadan sevenleriz. Yemekte kullandığımız çatalı kaşığı bardağı öpenleriz. Giydiği elbiseyi yerine asarken ona teşekkür eden arada bir dolabı açıp onlara sevgimizi söyleyenleriz.  Kainatı seyredip ağaçlara, taşlara, çiçeklere, böceklere ulu nazar edip  coşup kimselerin olmadığı yerde  ALLAH diye coşanlarız. Büyük nimetler içinde olduğumuzun şükründe ve herşeyin emanetçisi olduğumuzun da şuurundayız.  Hamlıktan uzaklaşıp olmuşluğa yol almak isteyenlerdeniz. Yüce Allah bu yeryüzü sofrasını gök sofrası haline getirebilmeyi nasip eylesin. Amin.

     Çooooooook kıymetli hocam,

    Bugünkü özveriniz beni çoook duygulandırdı herkesi de öyle. Naçizane buradan devam ettim.  Şükür duyguları içinde Rabbimden Size hayırlar niyaz ediyorum. İnşallah bizde sizin gibi hayırda yarışanlardan oluruz.

     En içten hürmet ve hayır dualarımla efendim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :