Sayın Selçuk Amaç,

6.12.2006 tarihli mailinizi aldım. Selçuk Bey, bilirsiniz bir söz vardır, “Meyveli ağaca taş atılır” diye. Burda da aynen böyle oluyor. Girdiğiniz temiz, asil yüce yolda şeytan sizi uzaklaştırmaya çalışıyor. İlk etapta yapılacak iş hiç şeytana yüz vermemek. Ona diyeceğiz ki "sen kendi görevini yapıyorsun, ben kendi görevimi yapıyorum. Ama şunu bil ki senin akçen bizim pazarda geçmez". Sonra hayattaki her olaydan, her durumdan faydalanarak içimizdeki konsantrasyon yeteneğini geliştirmeye çalışacağız. Mesela ben çocukluk yaşlarımdan itibaren bu konuda çok çalışmalar yaptım. Mesela akşam bir mum yakardım, ışıkları söndürür o mum karşısında d,kkatimi dağıtmadan, aklıma başka birşey getirmeden sürekli olarak bakmaya çalışırdım. Gündüzleri tabağa bir elma koyar, ona bakmaya çalışırdım. Bunu tek bir formülü, tek bir yöntemi yoktur. Önemli olan eskilerin temerküz dediği, teksif dediği konsantrasyon yeteneğini geliştirmeye çalışmaktır.

Sakın gözünüz korkmasın, azminiz kırılmasın. Bu öyle hiç de zor, yapılamayacak birşey değildir. Yeter ki biraz çaba, biraz gayret devamlı olarak gösterilsin. İngilizlerin güzel bir sözü vardır, “Devam eden şey güzeldir” derler. Bu şekilde egzersizlerle başlayıp, işi hayatın her alanına götürmek, yaşamayı daha cazip, daha zevkli, daha güzel bir hale getirir. Mesela yemek yerken yalnız yemeği düşünmek, giyinirken yalnız giydiklerimizin arasındaki estetiği ve uyumu düşünmek, bir insanla konuşurken onu bütün gücümüzle anlamaya çalışmak, çarşıda pazarda alış-veriş yaparken alacağımız şeylerin en güzelini, en kalitelisini almaya çalışmak gibi. Bir vitrine bakarken en güzel eşyayı derhal farketmek, bir kitabı okurken en güzel, en can alıcı bölümleri kendimize maletmek, kültür dağarcığımıza katmak gibi.

Selçuk Bey, Japon anlayışına göre hayatta basit, küçük, önemsiz hiçbirşey yoktur. Herşey son derece önemlidir. Bir çayı en güzel şekilde hazırlayabilmek de uzaya feza gemisi göndermek kadar önemlidir. Bu şekilde zihni yapımız kendiliğinden konsantre olmaya başlar. Önemli olan ne yaparsak yapalım onu en iyi, en güzel şekilde, bütün varlığımızı ortaya koyarak başarabilmektir. Rahmetli eşim Rana Hanım, kırkdört yıllık evliliğimiz içinde bir kere tatsız bir yemek yapmadı. Danıştay savcısı idi. Düşünce vereceği dosyalarını o kadar özenle, o kadar dikkatle hazırlardı ki bazan heyet ona bakarak kendi düşüncesini değiştirirdi. Dosyalarını güzel hazırlayabilmek için bazan sabaha kadar çalışır, en güzel şekilde objektif olarak düşüncelerini verirdi. Allah gani gani rahmet eylesin, nur içinde yatsın. Hayatta yapacağımız her iş önemlidir. Bir bulaşığı güzel yıkamak da bazan en ağır bir matematik problemini çözmek kadar dikkat ister. Japonlar “güzellik insanın yaptığı işte değil, onun nasıl yapılmış olduğundadır” derler. Güzel bir çay pişirebilmek için yüzlerce deney yapmaktan hiç çekinmezler. Bütün dünyada kuyumcuların elmaslarını yontmak için Japon ustalarına gönderdikleri herkesin bildiği bir gerçektir. Çünkü elması zedelememek için gösterdikleri aşk, heyecan, gayret ve dikkati başkaları gösteremiyorlar. Her şey ama herşey bizden özel bir dikkat bekliyor. Bir poğaçayı güzel yapmak, bir transatlantik yapmak kadar önemlidir. Bugün ne Ankara’da ne İstanbul’da adam gibi poğaça yapmasını bilen kimse kalmadı. Gençlik yıllarımda Kızılay’da “Özen” ve “Kutlu” pastaneleri vardı. O kadar güzel poğaça yaparlardı ki pastanelerin önünden geçerken o mis gibi kokuya dayanamazdık, içeri girer, alır yerdik. Poğaça ağzınıza girdiği andan itibaren sizin için yepyeni bir hayat, yepyeni bir dünya başlardı, ayaklarınız yerden kesilirdi. İnanılmaz bir lezzetle dilinizle damağınız arasında eriyiverirdi. Pastaneden mest, hayran, aşk içinde çıkardınız. Selçuk Bey, ben ilkokuldayken okulumuzun karşısında bir boyacı Osman Efendi vardı. O kadar güzel ayakkabı boyardı ki elime geçen parayı ona götürür verirdim. Sonra gider top oynar ayakkabıyı batırırdım. Önemli olan ayakkabının boyanırken Osman Efendinin inanılmaz bir güzellikte fırçayı kullanmasıydı. Bir ömür boyu gayret ettim, ama Osman Efendi gibi fırça kullanamadım. O fırçayı eline aldığı andan itibaren dünyası değişirdi. Birinde istediği parlaklığı bulamadığı için yedi kere cila sürmüştü. Sevgili dost, bunlar gibi daha binlerce örnek verebilirim. Ama şimdi ne yazık ki birkaç istisna dışında bu güzelliklerin hepsini kaybettik. Efendim, bütün mesele şurda toplanıyor, ne yapıyorsak, neyle meşgulsek onu aşkla, heyecanla yapmak, ondan bir haz duymak. Namaz kılmaktan çorba pişirmeye kadar, ütü yapmaktan evin tozunu almaya kadar her şey böyledir. Maddi hayatla manevi hayat arasında çok yakın bir bağlantı vardır. Manevi hayattan uzaklaştıkça her şey sapır, sapır dökülüyor, güzelliğini kaybediyor. Artık koca Ankara’da doğru dürüst döner yapan bir usta, bir mekan bulamazsınız. Değerli hikayeci Oktay Akbal bir hikayesine şöyle başlıyordu: “Önce ekmekler bozuldu, sonra herşey” .

Efendim, olaya sade namaz açısından bakarsak hiçbir zaman sizin asil ruhunuzun, temiz kalbinizin istediği, beklediği, özlediği namazı kılamayız. Ama olaya maddi, manevi ayrımı yapmadan tevhid açısından bir bütün olarak bakarsak bir gün gelir kıldığınız namaz sizin miracınız olur. Efendim, sizi sevgilerin, saygıların en içten geleniyle selamlıyorum. İnşallah öyle yaşayın ki iki gününüz birbirine eşit olmasın. Ve siz de Yunus Emre gibi

“Her dem taze doğarız

Bizden kim usanası”

deyin...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :