Sayın Evrem Hanım,

25.4.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, inanır mısın sana büyük saygı duydum. Nedenini açıklayayım: Günmüzde herkesin “Rabbena, hep bana” dediği bir dönemde sen verici olduğunu söylüyorsun. Bu ne güzel bir haslet. Genç yaşına rağmen eli öpülecek bir insan olmuşsun. Yüce Peygamberimiz, “Veren el, alan elden üstündür.” Buyuruyor. Ne mutlu sana ki bu genç yaşında o olgunluğa erişmişsin. Yanımda akrabam yok diyorsun. Acaba onlar yanında olsalardı, seni anlayacaklar mıydı? Hem biz akraba değil miyiz? Bizim dostluğumuz akrabalıktan da öte değil mi? Lütfen kendi kıymetini bil. Sen, çok değerli, çok büyük bir insansın. Bırak doktorları filan. Her akşam on iki ciltlik Gönül Sohbetleri kitabından oku. Tekrar tekrar oku. En ufak bir sıkıntın olduğunda bana yaz. Senin için maddi, manevi her fedakarlıkta bulunacağıma Allah şahit olsun. Hayat temposu biraz ağır gelmiş sana. Küçük küçük pencereler aç. Bu müzikle olur, resimle olur, edebiyat ve şiirle olur. Şimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Yeni mailleriini bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :