Sayın Ali Osman Selvi,
8.12.2006 tarihli mailinizi aldım. Efendim, vermek istediğimiz mesajı bütün nüanslarıyla tam olarak algıladığınız için bizi mutlu ettiniz. Fertlerin, ailelerin, toplumların bunalımlı dönemlerinde topu başkalarına atmak, omuz silkmek, bir ben mi kaldım demek hiç de medeni olmayan çok kötü bir davranıştır. İstiklal Harbinden önce o devrin aydınları İngiliz mandasını mı kabul edelim, yoksa Amerikan mandasını mı diye tereddüt ederlerken Zübeyde Hanım’ın oğlu Mustafa Kemal, canını ortaya koyarak masaya yumruğunu vuruyor. “Hayır”, diyor, “Türk Milleti esir edilemez, ilelebet hür ve müstakil yaşayacaktır”. Düşmanın geldiğini öğrenenen Nene Hatun, tüfeğini kaptığı gibi kükrüyor, “Hayır” diyor, “Ben sağ olduğum sürece düşman buraya giremez. Gidi gavurlar” diyor. “Allah belalarını verecek”.
Mesele burada efendim, kadın erkek, genç, ihtiyar, köylü, kentli, karşımızdaki rezil insanlara karşı kanımızın son damlasına kadar çarpışmaya hazırız. Biz, sağ olduğumuz sürece bu şerefsizler sürüsü, bu millete Sevr’i imzalatamayacak. Bunu düşünen iç ve dış düşmanlarımızın Allah belasını verecek. Kadınımızla, erkeğimizle hepimiz, her zamanda ve her mekanda şehit olmaya hazırız. Bu bizim hayatta erişeceğimiz en büyük şeref.
Sevgili Ali Osman Bey, sizi sevgiyle, saygıyla selamlıyor, bütün günlerinizin vatan, bayrak ve millet aşkıyla dolmasını diliyorum.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :