Sayın “Doğan Güneş”,

27.5.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gençlik yıllarımda yazar Halide Edip Adıvar’ın eşi doktor Adnan Adıvar’ın bütün yazılarını muntazaman takip eder, gazetelerdeki kupürlerini keser, dosyalar,  çıkan kitaplarını tekrar tekrar okurdum. On beş, yirmi kere okuduğum kitapları vardır. Bunların içinde ikisi beni çok ilgilendirmişti. Birincisi “Tarih Boyunca Bilim ve Din”, ikincisi, “Hakikat Peşinde Emeklemeler” idi. Bu ikinci kitap yıllarca bana ışık tuttu. Karanlık günlerimde fener oldu, yol gösterdi. Demek ki dedim, bu kadar kültürlü bir insan bile yazdığı kitaba tıpkı yürümeye çalışan bir çocuk gibi “emeklemeler” diyordu, bu kadar tevazu gösteriyordu. Hepimiz öyle değil miyiz yavrum? Çocukluğumuzdan, gençliğimizden çeşitli nedenlerle öğrenemediğimiz durumları binbir çile çekerek önce öğrenmeye, sonra yaşamaya çalışmıyor muyuz? Allah, cümlemizin yardımcısı olsun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :