Sayın Yusuf Bey,

5.6.2011 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Fransızların bir atasözü var: “Arkadaşının kim olduğunu söyle, senin kim olduğunu söyleyeyim.” İlk hatan burda olmuş. Bedbin, karamsar, nane molla birini arkadaş seçmişsin. Ona merhaba, nasılsın deyip geçeceğine, bütün enerjini bu hımbıl adamın üzerinde tüketmişsin. Bu çok büyük bir hata. Sen kendini ne sanıyorsun? Onu ille düzelteceğim deyip kendini bitirmişsin. Hiç kimse her topraktan petrol çıkaramaz. İnsanlar da öyle. Kimisi eşşek gelir, eşşek gider. Bunların üzerinde ısrar niçin? O kadar büyük bir adam mısın? İkincisi neden kendini din ve dünya arasında bir seçim yapmaya zorladın? Yok böyle bir şey. Hem din, hem dünya. İslami tevhid bunu gerektiriyor. Dünyasını rezil edenin ahireti de rezil olur.

Değerli yavrum, ne olur bu ikilemlerden uzaklaş. Şart mı birileriyle arkadaş olmak? Benim yaptığımı yap, Allah’la, Peygamberle arkadaş ol. Eğer bu bunalımda olduğun sürece Gönül Sohbetleri’ni okusaydın bütün sıkıntılarından kurtulurdun. Mutlu, hayat dolu, huzur dolu, cıvıl cıvıl bir insan olurdun. Lütfen her şeyi unut. Hayata yeniden başla. Sıfır kilometreden başla. Unutma ki iyinin, güzelin yolu bizler için her an mümkündür. Lütfen bunu unutma. Sen de Yunus gibi “Her dem taze doğarız, bizden kim usanası” de. Enerjini olumsuza harcama! Bak göreceksin o zaman renk dolu, ışık dolu yollar önünde açılacak.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :