Sabri Bey, malesef tavsiyenizi tutamadım. Babam zaten evden ayrılmış durumdaydı. Annemse çıldırmış bir vaziyette ne yaptığını bilmiyordu. Bir anda ben de adeta cinnet geçirdim ve anneme saldırdım. Onu yaraladım. Bir köpek gibi davrandım. Fakat inanın artık üzülemiyorum, pişmanlık duyamıyorum bile. Dayılarım da beni ölümle tehdit ediyor. Sabıkaları var, dediklerini yapabilirler. Aslında belki ben size yazmayı hiç hak dahi etmiyorum. Fakat Allah benim kalbime de bir hidayet arzusu vermiş. O da beni size getiriyor zannediyorum. Şu halimle bir cani, bir pisliğim. Her arınmamdan, durulmamdan sonra ailemle buluşmam yine aynı haltları yememe yetiyor. Çok vahşi, ilkel, kaba bir çevreye doğmuşum. Allah'tan ümit kesilmez. İnşallah beni de ıslah eder. İnancını, kalbini kaybetmiş durumdayım.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :