Gecenin yarısıydı. Açlık Allah Resûlü’nün bütün dermanını tüketmiş, artık gözüne uyku girmez olmuştu.Evinden çıktı, bir tarafa doğru yürümeye başladı. Biraz sonra bir karartı hissetti. Gelen Hz. Ebu Bekir' di.Allah Resûlü sordu: "Ya Ebu Bekir! Gecenin bu vaktinde seni dışarıya çıkaran nedir?"Hz.Ebu Bekir: "Evde yiyecek bir şey bulamadım, gözüme uyku girmedi,dışarıya çıktım."diye cevap verdi ve sordu: "Anam babam sana feda olsun Ya Resulullah, sen niye çıktın?" Cevap aynıydı.

Tam bu esnada bir karartı daha belirdi. Gelen Hz. Ömer’di.Karşısında bu iki dostu görünce o da şaşırıp kalmıştı. Hz Ömer’e de niçin çıktığını sordu. O da aynı cevabı verdi.

Efendimizin hatırına Ebu’l Heysem  geldi. Evi o taraflardaydı. Gündüz de onu bağında görmüştü. Hiç olmazsa onlara hurma ikram eder ve açlıklarını yatıştırırlardı."Gelin Ebu’l-Heysem’e gidelim" dedi.

Ebu’l Heysem’in  evine vardılar. Ebu’l Heysem hemen onları içeri aldı.Bu şeref insana hayatta belki bir kere nasip olurdu.Hayatının en mesûd anını yaşıyordu. Hurma,süt, yiyecek bir şeyler getirdi ve misafirlerine ikram etti.

Açlıklarını bastıracak kadar yediler. Ardından Allah Resûlü’nün gözleri dolu dolu oldu. Ve dudaklarından  herkesi düşündürecek şu sözler döküldü: "Allah’a yemin ederim, işte şu nimetlerden yarın hesaba çekileceksiniz." Ardından da şu âyeti okudu: "O gün, muhakkak bütün nimetlerden hesaba çekileceksiniz"  (Tekâsür/8).

Saygı ve sevgilerimle

Öğrenci