Çok sevdiğim Büyüğüm,

Müsaadenizle şahit olduğum bir olayı, bir güzel tevekkül örneğini anlatmak istiyorum.

Bu aralar ailemin yanındayım. Dün sabah, ailemin de uzun süreler boyunca tanıdığı, benim de çocukluğumun kendisiyle geçtiği Huri isimli yaşlıca, nur yüzlü bir hanım teyze var, o gelmişti. Kapıyı annem açmış, içeriye buyur etmiş kendisini. Huri teyze, çok uzun süreler maddi sıkıntılarla yaşamış, ama islam edebiyle mücadelesini sürdürmüş, şimdi ise çocuk, torun sahibi olmuş güzel bir insan...

Sonra yanıma geldi annem, "Oğlum" dedi, "Huri teyzen geldi, sana söylemedim ama kısa bir süre önce gencecik iki yeğenini trafik kazasında kaybetti, ona bir başsağlığı dile" Şaşkınlıkla "Olur" dedim anneme. Bulunduğu odaya gittim. Uzun süredir görüşmemiştik, sakin bir selam ile hoşgeldiniz, dedim. Fazla beklemeden devam ettim, "Huri teyze, şimdi annem söyledi, yeni haberim oldu, başınız sağolsun, Allah onlara gani gani rahmet eylesin" dedim. Aldığım karşılık ve karşılığın veriliş şekli beni ürpertmişti:

"Onların dünyada yaşamaları için takdir edilen süre bu kadardı"

Bunu söylerken öyle inanmış, öyle samimi idi ki... Birçoğunda olduğu gibi tevekkülün edebiyatını yapmıyordu, bunu söylerken Allah'ın her daim yanı başında olduğu gerçeğini, ne takdir Ettiyse Hak olduğunu hissederek söylüyordu adeta. Allah razı Olsun!

Bunu sizlerle paylaşmak istedim Efendim, hürmetle Ellerinizden öperim.