Merhaba Efendim,

Aydınlık güzel bir sabahtan...Size ve tüm gönül dostlarına günaydın.

Bu sabah yataktan kalkar kalkmaz, Gülşah'ın odasına gittim. Dün eve geldiğinde rahatsızdı. Gece ateşi yükseldi. Ateşini düşürmek için ilaç verdim. Su kompresi yaptım. Gece saat başı yokladım. Çok şükür ateşi düşmüş..Ben de sabaha karşı dalmışım.

Üzerimdeki mahmurluğu atmak için balkona çıktım. Gökyüzü mavi...Beyaz bulutların arasından yayılan ışık hüzmeleri,yaprakları sararan ağaçların üzerine vurmuş. Yerler ıslak... Gece yağmur yağmış olmalı.. Kırmızı kiremitli çatının köşesindeki oyuğa,yuva yapmış olan minik serçe,başını oyuktan uzatmış sabah şarkısını söylüyor....Ne güzel bir dünyada yaşıyoruz. Tüm bunları seyrederken kafamı meşgul eden düşüncelerden sıyrılmaya, ruhumu arıtmaya çalışıyorum.

Dün Başak  şehire gitmiştim, Rahime Ablaya ....Haydar paşadan Eminönüne giden motora bindim. Hava serince...İçerisi epey kalabalık. Kimi oturur oturmaz gazetesini okuyor, kimi etrafı seyrediyor. Ben de cam kenarına oturdum. Karşımda her hallerinden sevgili oldukları anlaşılan,bir çift vardı. Kız,başını erkeğin omuzuna dayamıştı..Elele, dizdize oturmuşlar. Onları rahatsız etmemek için başımı cama doğru çevirdim. Denizi, kıyıları, martıları seyre daldım..Eminönü'den otobüse bindim. Epeyce yol aldıktan sonra Başakşehir levhalarını görünce yanımda oturan yeşil gözlü genç hanıma ineceğim yeri sordum. Meğer o da aynı yerde inecekmiş. sohbet ede ede yola devam ettik. Sağlık ocağında hemşire imiş. Otobüs durağa yaklaştığında Rahime abla sevgi dolu, gülen gözlerle kollarını bana doğru  uzattı..İner inmez kucaklaştık..Hemşire hanım da indi..Rahime abla sevgiyle onu da kucakladı..Meğer tanışıyorlarmış. Eve gidene değin her karşılaştığımız insanla selamlaştı, muhabbet etti. Merak ettim. Herkesi tanıyor musun burada, diye sordum. Evet, herkes beni tanır, nasıl oluyor bilmiyorum. Ama ben onları seviyorum. Onlar da beni seviyor diyor. Sevgi dolu gözleri,hep sevecek, kucaklayacak birini arıyor adeta...Sevmekten daha güzel ne olabilir ki hayatta diyor eve girerken.Yaşadığı tüm acılara, sıkıntılara rağmen, "sevmek devam eden en güzel huyum" diyor,hal dili ile...Ondaki sevgiyi yaşama ve yaşatma hali beni hep etkilemiştir...Sevgi dolu dünyasında ona mutluluklar dilerim.

Hayat bazen okadar acımasız olabiliyor ki...Bu sınavlar dünyasında her an dikkatli, uyanık olmayı gerektiriyor. Sevgi yeteneğimizin yanısıra Allah'ın bize sunduğu olanaklar çerçevesinde tüm yeteneklerimizi geliştirmemiz gerektiğini düşünüyorum..Gönlün yanısıra aklımızı da kullanmalıyız. Hayatı tek yönlü yaşayan insanlarda tekamül,canlılık, mutluluk göremiyorum. Bir yönleri eksik, adeta güdük kalıyor. Bir çok insan, ben okuyamıyorum veya şiiri sevmiyorum, resimden anlamam, kabiliyetim yok ...diyerek kendilerini sınırlıyorlar...Tüm bu güzelliklerden kendilerini mahrum bırakıyorlar...Oysa Yunus:

"Bir ben vardır bende benden içeri,

Süleyman kuş dilin bilir demişler,

Süleyman var, Süleyman'dan içeri "

diyerek bizi varlığımızdaki bize, şah damarımızdan daha yakın olana dikkatlerimizi çekmiyor mu?

Allah insanı en latif şekilde yaratmış, kendi ruhundan bize üflemiş. Bize düşen daima kendimizi geliştirerek Allah'a daha yakın olmaya, Onun bize sunduğu o latif emanetlerin kıymetini bilerek, onları geliştirmek... Böylece bize verilen nimetin şükrünü idrak etmiş oluyoruz. Rabbim cümlemize iki günümüzü birbirine eşit kılmadan daha iyiye ,güzele, doğruya yürümeyi nasip etsin. İnşallah...

Efendim, maili sabah yazmıştım. Ancak şuan gönderme fırsatı bulabildim. Akşam olmuş. Şimdi kuşlar son uçuşlarını yapıyorlar. Evlerin ışıkları tek,tek yanıyor. Bu saatte herkes evinin yolunu tutmuştur. Hanımlar ,ekseri mutfakta akşam yemeği telaşı içinde...Her evde ayrı bir hikaye, ayrı bir şir veya dram yaşanıyor...Allah cümle evlere dirlik düzenlik, şenlik versin. Hayırlı akşamlar efendim...Bizi dualarınızdan eksik etmeyin...Allah'a emanet olun..

FATMAGÜL

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :