Merhaba Babacığım, çok iyi olmanızı dileyerek pamuk ellerinizden öpüyorum. Babacığım, bir iftar yemeğinde öğrendiğim ve çok hoşuma giden bir âdeti müsaadenizle paylaşmak istiyorum. Yemek sonrası bir arkadaşım davetlilerin hepsine birer kitap hediye ediyordu. Sıra bana geldiğinde kitabı verdi ve ardından gülümseyerek "diş kirası" dedi. Daha önce böyle bir cümleyi hiç duymamıştım, teşekkür ettikten sonra bunun ne anlama geldiğini sormak istedim fakat o aralıkta kısmet olmadı. Birkaç gün sonra bir yakınım bahsetti "diş kirası" ndan. Osmanlı döneminde iftara davet edilen misafirlere teravih namazından önce kadife kutular içerisinde, hane sahibinin davetini kırmayıp geldikleri ve haneyi şenlendirip sevap kazanmasına vesile oldukları için küçük hediyeler sunulurmuş. Bu hediyelere de "diş kirası" denirmiş. Mahalledeki maddi durumu iyi olmayanlara verilen "diş kirası" ise genellikle akçe şeklinde olurmuş. İnsanlar arasında sevgiyi, saygıyı, dayanışmayı artıran ne kadar güzel geleneklerimiz varmış... Böyle bir medeniyeti kuran büyüklerimize Allah gani gani rahmet eylesin, bugün de bu güzellikleri yaşamaya çalışanlardan Allah razı olsun inşallah.

En içten sevgilerle...