Son gunlerde bizim evde farkli bir heyecan var. Babamiz gecenlerde elinde bir paketle cikageldi. Soyle enterasan seyleri arastirip bulmakta uzerine yoktur !!! Kizlara “..bu sizin icin” diyerek uzatti. Heyacan icinde ne gelmis diyerek actilar pakedi. Icinde bir kutu uzerinde “Ant works- a space age habitat for Ants” yaziyor. Kisaca karincalar icin hazirlanmis deney ortami. Anlamadik birsey . icinden cikan kitapcigi inceledik merakla. Meger Nasa da ki uzay calismalarinda karincalari uzaya goturmek istemisler . Tabi ki uzaya topak goturmek ve onlarin dogal ortamini tasimak mumkun olmamis. Toprak yercekimi olmayinca savrulup dagildigindan karinca yuvasi diye birsey kalmiyormus cunku. Onlar da bir jel kesfetmisler. Topragin icerdigi yasam kosullarini icinde bulunduran. Ustelik icinde karincalarin yasami icin gerekli gida ve havayi da barindiran. Sonra bu acik mavi renkli jeli bir minik akvaryum gibi kaba koymuslar. Bir de isik baglantisi yapmislar gece lambasi icin. Iste size bir deney ortami. Hem de evinizde. Size 15- 20 karinca bulup icine birakmak dusuyor… Sonra seyredin o muhtesem yaradilis mucizesi hayvanlari…
Merak icinde kosturup yandaki arsadan karinca toplandi ve minik akvaryuma mavi jelin uzerine birakildi. 1-2 gune anca alisirlarmis. Zor beklendi 2.gun. Sabah bir baktik ki jelin icinde tunel kazmaya baslamislar. Jel seffaf oldugundan icindeki butun davranislari gozlenebiliyor. Ustelik deney kutusundan buyutec ve benzer araclar da cikti izlemek icin. Artik butun isimiz gucumuz onlari seyretmek….
Kizlarda bir heyecan uykudan uyanan onlarin basina kosuyor, okuldan gelince cantalari kapinin yanina birakan karincalarim neyapti bugun diye merakla solugu akvaryumun yaninda aliyor…
Inanilmaz bir sekilde yardimlasma sergiliyor minik seyler. Tunel kazarken sirayla tunele girip minicik jel parcalarini alip baslarinda disari tasiyorlar. Yari yolda karsilasinca birbirlerine yol verebilmek icin yol uzerlerine minik cepler kazdilar. Gorevbolumu yaptilar. Herkes kendi vazifesini yapiyor. Bir yerde takilip kalan olursa hemen yardima kosuyorlar. Ustelik kitabinda yaziyor bir nesil yaklasik 3-4 ay yasarmis. Sonra olenler oldugunda eger karinca bir tunelin icinde olurse arkadaslari onu baslarinin uzerinde yuzeye kadar tasir oraya birakirmis . Bizde olen karincalari yuzeyden alarak yuzeyi temiz tutacakmisiz. Bakarmisiniz Rabbim olulerine ne yapacaklarini bile ilham etmis onlara….
Kizlar ellerinde buyutecler ciglik cigliga…”Anne bak buraya dogruda kaziyorlar” diye bagiriyor. Kucuk kizim ellerini karinca antenleri gibi haraket ettirerek onlarin nasil calistigini , hic durmadan didindigini anlatiyor heyecanla. Birkacgundur karincalardaki calisma azmi ve yardimlasma davranisi bizim eve yansidi. Onlari gozlerken farkediyoruz dayanismanin onemini. Bireysel ve sadece ben , hep ben diyen nefisle hicbir yere varilamayacagini, bir adim yol bile alinamayacagini . Dusene, yardima ihtiyaci olana nasil el uzatilmasi gerektigini, toplumsal bilincin ne oldugunu, herkesin kendi gorevini azimle bikmadan yerine getirdiginde imkansiz gibi gorulen kocaman islerin nasil cabucak halledilebildigini….
Biliyormusunuz isik yandiginda daha bir azimle kosturmaya basliyorlar. Hic durup dinlenmez mi bunlar diyoruz bazen. Daglari delen Ferhat gibi azimle deliyorlar , kaziyorlar tunellerini… Iclerine minik odaciklar insaa ediyorlar bir muhendis becerisiyle… Rabbimin yaratma sanati karsisinda dilimiz tutuluyor….
Kizlar artik daha bir dayanisma icerisinde , minik dostlari gibi el ele verip hallediyorlar islerini. "...Offff yine mi, ....ama bu cok zor nasil yapicammm…" sozleri duyulmaz oldu son gunlerde bizim evde…
Bu sabah ilk uyanan benim. Merakla kostum minik misafirlerin yanina. Butun gece koskoca bir tunnel yapmislar yine… Onlar kendilerinin yaradilis nedenlerine uygun , Rabbimin ilhamiyla vazifelerini eksiksiz yaparken bizim halimiz nice ola????
Neresindeyiz almamiz gereken yolun? Bize verilen bu muhtesem dunyanin , kosulsuz ayaklarimizin altina serilmis olan nimetlerin hakkini verebiliyormuyuz? Sukrunu edebiliyormuyuz? Birbirimizi sevip, el ele verebiliyormuyuz? Cikarsiz, karsiliksiz yardimlasabiliyormuyuz? Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz icin diyebiliyormuyuz? Vazifemiz ne ise bikmadan usanmadan elimizden gelenin en iyisini yapabiliyormuyuz? Ben burayi begenmedim, ben onu istemem, ben bunu yapmam, beni buraya koyarken ( bu dunyaya getirirken )bana mi sordunuz demeden bulundugumuz kosuldan mutlu olmayi, sukretmeyi becerebiliyormuyuz? Bir saat bir dakika degil birsaniyeyi bile bosa tuketmeden yasiyabiliyormuyuz? Bize bahsedilmis olan akli, duyularimizi ne kadar olmasi gerektigi sekilde kullaniyoruz.??? Karinca kararinca bile yolunda bulunabiliyormuyuz Hakkin????
Rabbim yar yardimcimiz olsun ve hepimize bunu nasib etsin . Amin!
Saygi ve hurmet ile ellerinizden opuyorum, Cumaniz mubarek olsun. Bu gun de dualarim sizlere... Butun gonul dostlarina sevgiler...
Ozden CICEK
Creative & Decorative Painting
Dubai
www.ozdencicek.com
Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :
Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır. Yazan Özden Çiçek
Cvp: Benim bir karıncaya ulu nazarım vardır. Yazan Sabri Tandoğan