Merhaba Çok Kıymetli Sayın Büyüğüm,

Bütün zamanlarınızın sonsuz güzelliklerle dolu olması dileğiyle hepinize merhaba,

Efendim, bundan bir süre önce bir otobüs yolculuğunda yaptığı işi çok severek ve benimseyerek yaptığı anlaşılan bir anaokulu öğretmeni hanımla sohbetimizde anne babalar diyordu bazan gün içinde beni çocukları hakkında arıyorlar. Ve sordukları şeyler çoğunlukla yemeğini yeyip yemediği, terlediyse çamaşırlarının değiştirilip değiştirilmediği, uyuyup uyuyamadığı şeklinde oluyor. Çoğu anne baba çocuğunun arkadaşlarıyla uyumunu, sağlıklı iletişim kurup kuramadığını, paylaşımcı olup olmadığını, ileride sorun olabilecek bir problemini farkedip etmediğimizi sormuyorlar diyordu.

Geçen gün emekliliği yaklaşmış bir hocahanım, anne babaların çocuklarıyla yeterince ilgilenmediklerinden, bunun da çocuğun sınıftaki davranışlarına yansıdığından ve sınıf içinde makul bir saygı, sevgi ortamını sağlamakta günden güne zorlandıklarından bahsediyordu. Ve diyordu çocuk bu yaşlarda nasıl davranıyor, konuşuyor, hangi davranış modellerini benimsiyorsa büyüdüğünde de bu modeli uyguluyor. Ama aileler o şimdi çocuk, böyle yapabilir düşüncesinde olduklarından bu gerçek çok sonra ortaya çıkıyor diyordu.

Efendim, siz de bir tv sohbetinizde  bir anne baba akşam ölesiye de yorgun olsa eğer çocuğunu kaybetmek istemiyorsa onunla mutlaka ilgilenmeli, o gün farkında bile olmadan etkilendiği bir olumsuz davranış olmuşsa bunları tesbit etmeli, çocuğun içini kanatan, onu ağlatan, üzen bir durum olmuşsa onu öğrenmeli ve paylaşmalı diye anlatmış ve bunu yapan ailelere örnek vermiştiniz. Sizin de o sohbetinizde belirttiğiniz gibi bugün psikolojik bunalım içinde olan gençler genellikle varlıklı ailelerin çocukları oluyor. Hatta ailenin dindar olup olmaması da bu durumu değiştirmiyor. Bakıyorsunuz birçoğunun üzerindeki kıyafetler en iyi markalardan seçilmiş oluyor, maddi problemleri olmuyor ancak ailede bir sevgi ve paylaşım ortamının olmayışı, herkesin kendisiyle meşgul olması onları günden güne bu duruma itiyor.

Bir akşam ilerlemiş bir saatte bir öğrencim telefonla aramıştı. O gün yaşadığı bir olayın etkisinden kurtulamıyor ve boğularak ağlıyordu. Ağlayarak anlattı, anlattı. Mümkün olduğunca teselli etmeye çalıştıktan sonra merakla sordum, peki dedim annen baban bu duruma ne dediler? Cevabı manidardı, onlar dedi şu anda salonda televizyon seyrediyorlar, bişeyden haberleri yok.

Efendim, bugün artık hepimiz bu konuda üzerimize düşeni en iyi şekilde yapmakla yükümlüyüz. Ailede anne baba, eğitimin hangi aşamasında olursa olsun eğitimci, medya ve basın, hepimiz çocukların, gençlerin en iyi şekilde yetişmesinden sorumluyuz.  Bunun da yolu sanırım herşeyde olduğu gibi sevgiden ve saygıdan geçiyor. En güzel duygularla onlara örnek olabilmekten, söylediğimiz şeylerin önce kendisinde uygulayıcısı olmaktan geçiyor. İnşallah bu bilinçle hareket edildiğinde en güzel sonuçlara ulaşılması uzak bir hayal olmaktan çıkacaktır.

Efendim, size de bu konudaki çok yönlü gayretleriniz için minnettarız. Çok değerli tecrübe, görüş ve önerilerinizle ailelere ve gençlere her zaman yol göstermekte, bunun için harcadığınız zamanı bir ibadet olarak değerledirmektesiniz. İnşallah toplum olarak daha mutlu yarınlara ulaşmamızı diliyor, size ve bütün dostlara sağlık, huzur içinde sevgi, saygı, hoşgörü ve en güzel paylaşımlarla dolu zamanlar dileklerimi sunuyorum

Allah'a emanet olunuz....

Çiğdem Seçkin Gürel

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :