Sayın Hatice Hakeri,
16.12.2006 tarihli mailinizi aldım.
Efendim, gönderdiğiniz mail ve ona eklediğiniz olağanüstü güzellikteki anektod için sonsuz teşekkürler. Yarabbi, ne kadar güzel bir anektod. İnsan okurken ürperiyor, heyecanlanıyor. Efendim, soru sormak o kadar önemli bir olay ki sorduğu soruyla bir insanın zekası, kültürü, görgüsü derhal ortaya çıkar. Eskiler bunu anlatmak için “Nedir sualin, odur kemalin” derlermiş. Ve bir insanın yetişmesini, olgunluğunu onun sorduğu sorulara bağlarlarmış. Nice insan utandığı için, çekindiği için, yerine göre ayıplanmaktan korktuğu için, çeşitli nedenlerle özellikle kendine itimadı olmadığı için soru sormaktan çekinir, korkar, vazgeçer. Bence bu hayat karşısında alınan çok yanlış bir tavırdır. Bilhassa çocuklar ve gençler için soru sormak çok önemlidir. Soru sordukça onların zekaları açılır, zihinleri gelişir. Nüanslara inerek düşünmeye başlarlar. Anne babaların, öğretmenlerin çocuğun, gencin soru sormasını engellemeleri bence hayata karşı bir ihanettir. Bazı orta yaşlı, özellikle yaşlı kimseler bilir görünmek için, çevrenin tepkisinden çekindikleri için soru sormaktan vazgeçerler. Bu da çok yanlıştır. Hangi yaşta olursak olalım. Zihnen gelişmek, kültürümüzü zenginleştirmek, bilgimizi artırmak, bilmediklerimizi öğrenmek zorundayız. Yüce Peygamberimiz “Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz” buyurur. Beş yaşındaydım, annemin bana öğrettiği ilk şiir şu oldu
“Yüksel ki yerin bu yer değildir
Dünyaya gelmek hüner değildir”
Son nefesimize kadar kendimizi yetiştirmeye mecburuz. Unutmayalım ki ilim yolunun kapısı soru sormakla açılır. Vücut tembelliği gibi Bir de zihin tembelliği vardır. Düşüncelerimizi, sorularımızı , kafamıza takılanları erteleye erteleye gün gelir o kafa bizi kapının önüne koyabilir.
Efendim, hiç düşündünüz mü kadınlarda olsun, erkeklerde olsun alzheimer vakaları neden bu kadar artıyor, gittikçe yayılıyor? Eskilerin güzel bir sözü vardı “İşlemeyen uzuv, dumura uğrar” diye. Zihin de öyle. İnsan beyninin çalışması dünyanın en ilginç olaylarından biridir. Nasıl insan vücudunun çeşitli gıdalara ihtiyacı varsa insan beyninin de çeşitli gıdaları vardır. Nasıl bir çiçek bir süre sulanmayınca kuruyorsa , hayatiyetini kaybediyorsa, dine, tasavvufa, bilime, güzel sanatlara, felsefeye, tabiat güzelliklerine omuz silken, bana ne, bana ne diyen insanlar da bir müddet sonra hazır olsunlar, birşeyler yolda demektir.
Efendim, biz de birtakım acı, üzücü durumlarla karşılaşmak istemiyorsak lütfen beynimizi geliştirecek uğraşların, çalışmaların, gayretlerin içinde olalım. Her gün daha iyiye, daha güzele gidebilmek için elimizden gelen bütün gayreti gösterelim. Her gün yeni yeni kitaplar yayınlanıyor, yeni yeni CD’ler geliyor. Bütün bunlar hep bizim için. Bizler de beşikten mezara kadar kendimizi yetiştirebilmek, geliştirebilmek, bilmediklerimizi öğrenebilmek için canımızı dişimize takalım. Çalıştığım yıllarda öğle tatillerinde hemen kitapçılara koşardım. Tıklım tıklım dolu olurdu. Şimdi emekli olduktan sonra aynı kitapçılara yine gidiyorum. Bazan birkaç kişi oluyor, bazan kimse olmuyor. Bu çok acı, çok üzücü bir olay. Olayı sadece hayat pahalılığıyla izah etmek işin kolayına kaçmak olur. Kitaba beş on lira vermeye çekinen insanlar olmayacak, akla sığmayacak lüks masraflar yapıyorlar. Bunu neyle izah edeceğiz? Bir insanın çocuklarına bırakacağı en güzel miras onun kitaplarıdır.
Efendim, sitemize güzellik, değer, zenginlik kazandıran yeni maillerinizi bekliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum. Allah’ın selamı üzerinize olsun.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :