Sayın Fatmagül Hanım,
16.12.2006 tarihli mailinizi aldım. Değerli yavrum, mailin beni uzun uzun düşündürdü. O acayip sesler çıkaran dört yaşındaki çocuğun annesinin ingilizce öğretmeni olması beni çok üzdü. Kendisi çocuğunun televizyondaki vurdulu, kırdılı dehşet filmleri seyretmesine önayak oluyor. Evli, çocuk sahibi, bir çocuk doktoru çocuk pornosundan kazandığı paralarla övünüyor. Bu şerefsiz, bu alçak, bu namussuz doktorun linç edileceği günü bekliyorum. Her gün işittiklerimiz, okuduklarımız, gördüklerimiz bize acıların, ıstırapların en büyüğünü tattırıyor. Ne oluyoruz, nereye gidiyoruz? Ecdadımıza hakaret eden, küfreden, bir ne idüğü belirsize sırf Türk düşmanlığı olsun diye verilen Nobel armağanına alkış tutan birtakım paçavra gazeteler ve onların paçavra yazarları. Dün gece sabaha kadar ağladım. Bu rezillikler karşısında sadece kahroluyoruz ve elimizden birşey gelmiyor. Allah’ım bu memlekete bir sahip gönder, bıktık artık, usandık, hayatımız zehir oldu. Artık TRT bile adına sanatçı denilen orasını, burasını açmakta birbirleriyle yarışan birtakım yaratıkları hiç çekinmeden sahneye çıkarıyor, diğer kanallarla yarışıyor.
Kıymetli yavrum, durum bu, realite bu, bize düşen herşeye rağmen insan onuruna yakışan medeni bir insan çizgisinde hayatımızı sürdürebilmek. Herşeye rağmen dürüst, temiz, iffetli olabilmek. Şu şunu yapmış, bu bunu yapmış. Hesabını onlar verecek. Ama biz herşeye rağmen insanlığımızı, efendiliğimizi, medeni çizgimizi koruyalım. İçimizdeki sevgi pınarını kurutmayalım. Nasıl çiçekler sulandıkça güzelleşirse biz de iç dünyamızı ibadetle, okumakla, hayır yapmakla, güzel sanatları sevmekle, doğayı sevmekle büyütelim, güzelleştirelim, zenginleştirelim. Herkes, kendi faturasını kendi ödeyecek. Gavura kızıp oruç bozmayalım. “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz” diyelim...
Selam, sevgi ve saygı ile.
Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :