Selamlar Efendim, Bayramınızı kutlar, ellerinizden öperim.

Efendim benim çocuk yaşlardan itibaren bir gönül hastalığım varki  Kuran bu hastalığın fasıklık olduğunu söyler. Umutsuzluk hastalığından bir türlü kurtulamıyorum. Yani özetle fasığım ancak iyileşmek istiyorum. 32 Yaşıma geldim, çok uğraştım ancak pekte başarılı olduğum söylenemez. Zannediyorumki bu umutsuzluk hastalığının bir sonucu olarak devamlı kendini kınar kötüler bir haldeyim. Bir müddet kendime "Melik senin "ben" dediğin sana aitmiş gibi nefsine böyle yüklenmen kendine varlık vermenin delilidir. Kendine varlık veripte nefsini yerme, bu kibirindendir" diye düşünüp zevk ettim. Bu uzun süre çok işe yaradı ve kendime sövmeyi büyük günah görmeye başlamıştım, çünkü nefsim Hakktan ayrı değildi. Ancak gelin görünkü hocam yine aynı batağa geri döndüm. Kesinlikle bir yerde hatam var ama idrakinde değilim. Bana nasihat ederseniz çok sevinirim. Fasık olarak ölmek istemiyorum. Bu çok utanç verici.

Ellerinizden öperim... 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :