Saygıdeğer Hocam, Nasılsınız ? Umarım ki iyisiniz ve herşey yolundadır. Şu anda için bulunduğum ve karar vermekte zorlandığım bir konuda sizden fikirlerinizi rica ediyorum. Kıymetli vaktinizi ayırdığınız için şimdiden teşekkür ederim. Üniversite mezunu, 32 yaşında, ailesi ile yaşayan bekar bir bayanım. İstanbul'da özel bir şirkette ithalat müdürü olarak çalışmaktayım. Firma saihibim, sınır tanımayan, isteklerini elde edebilmek hak hukuk olur olmaz demeden sadece sonuç odaklı çalışan bir adam. Şu anda üzerinde çalıştığımız bir proje için henüz kesin olmayan bir proje için, hammadde alımı yapmam için tek başıma Endonezya'ya gitmemi istiyor. Ben ise tek başıma gitmek istemiyorum. Bilmediğim, hiç gitmediğim, dilini kültürünü, adabını bilmediğim bir ülkeye, 15 saatlik uçak yolcuğu ile gidip 15 saatlik uçak yolculuğu ile dönmek istemiyorum. Nereden bakarsanız okyanus aşırı bir seyahat bir bayan için bana güvenli gelmiyor. Kendisine beraber gidelim, ya şirketten biri ile gideyim dediğim de hiç oralı olmuyor, sen korkaksın diyor. Kendisinin hanımı da bizim şirkette çalışıyor, hatta hanımı oda arkadaşım. Ama hanımı kendisi ne yurtiçi ne yurtdışı hiç bir seyahate tek başına göndermiyor. Gitmek istemediğimi defalarca söyledim. Hanımı ise aaaa ne var canım macera olur diyor. Patronum sabah o ülkedeki ticaret ataşesine mail yazmış, bizim müdiremiz geliyor, kendisine yardımcı olur musun diye. Ticaret ataşeside buyrsun gelsin yardımcı oluruz demiş. Ben tek başıma o kadar yolu gitmeyi, tek başıma tanımadığım bir adamla orada görüşmeyi istemiyorum sayın Hocam. Hatta bu çifte standart benim sinirlerimi bozuyor. Moralim, sinirlerim altüst. Çalışmaya ihtiyacım olmasa, ödenecek faturalarım ve kiram olmasa şu dakka kalemi masaya koyup çıkacağım.

Lütfen görüş ve fikirlerinizi benimle paylaşır mısınız ? Tüm bu olanlar normal mi ? Anormal olan ben miyim ? Ne yapmalıyım. Yardımcı olmanızı rica eder, en derin saygılarımı sunarım.

Hatice Doğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :