Merhaba Babacığım, çok iyi olmanızı dileyerek pamuk ellerinizden öpüyorum. Siz hayatımızın neşe ve güzellik kaynağısınız. Kitaplarınızı okuyabildiğimiz için, bu sitenin güzelliklerinden faydalanabildiğimiz için Allah'a ne kadar şükretsek azdır. Babacığım, bu hafta içinde otobüste giderken gördüğüm bir olay beni çok etkiledi, müsaadenizle paylaşmak istiyorum. Trafiğin çok yoğun olduğu bir saatte kırmızı ışıkta beklerken iki köpek dikkatimi çekti, karşıya geçmeye çalışıyorlardı. Işıkta bekleyen arabaların önünden rahatça geçtiler fakat diğer tarafta ışık yoktu ve arabalar çok hızlı bir şekilde ardı ardına geliyorlardı. Uzun süre beklediler, geçemediler. Ancak bir sürücü onların beklediğini fark etti, akan trafiğe rağmen aracını durdurdu ve onların geçmesini sağladı. Belki diğer sürücüler o iki köpeği hiç fark etmemişlerdi bile. Bu durum beni şöyle düşündürdü: Yol (hayat) sadece bizim değil, başkaları da var, bu yüzden hiç kimseyi görmezlikten gelemeyiz. Yeryüzündeki kum tanesinden gökyüzündeki Samanyolu'na kadar her zerreye karşı saygı içinde olduğumuz zaman uyumu, dengeyi ve huzuru bulabiliyoruz. İnşallah bu uyumu, huzuru bulmak, hissetmek ve yaşamak hepimize nasip olur.

En içten sevgilerle...