Değerli Büyüğüm,

Dün pek bir karamsardım, sanki bu hisleri yaşayan ben değilmişim, içimde başka biri varmış gibi bed düşünce ve duygular vardı. Her gün adetim üzere gönül sohbetlerinden başlıklı en az bir yazıyı okuduğum için, dün  de okuyayım dedim birden karşıma "Karamsarlık Hastalığı" başlıklı yazınız geldi. Okudum ve tamamen benim dün yaşadıklarımı tarif ediyordunuz.Örneğin:

" ...Her şeyi kara görme, olumsuz yönünden alma, bulaşıcı bir hastalık gibi insandan insana geçiyor; onları mutsuz bırakıp, yaşama sevincini yok ediyor...
...Sizler ne isim verirsiniz bilemem. Ama ben buna karamsarlık hastalığı diyorum ve ben durumun birçok hastalıktan daha kötü, daha tehlikeli olduğunu görüyorum. Adına yaşam denilen, o akıl almaz harikulâdeliklerden, o her an yeniden varolan pırıl pırıl güzelliklerden alabildiğine kaçmak, hep olumsuzdan yana ol­mak, her şeyi noksan görmek, gelecekten umudunu kesmek, hep neşesiz, hep tedirgin, hep bunalımlı olmak, sorarım sizlere hastalık değil de nedir?..."

Ben televizyon hemen hemen hiç seyretmiyorum. Gündemi internetten takip ediyorum. Dün akşam seyredeyim dedim. Bir kadın arabesk bir şarkı okuyordu. O şarkının sözlerini işitince anladımki içimizde oluşan olumsuzluklar herkeste aynı şekilde tezahür ediyor. O şarkıdaki zehir gibi sözlerin aynısını karamsarlık anımda bende kendi içimde duymuştum.
Değerli Büyüğüm Allah-ü Teala'ya ne kadar teşekkür etsem az.. Çok şükür sizi bize göndermiş. Hayattaki en büyük zenginlik Allah dostlarına yakın olmak. Sizi pek çok seviyorum. Çok teşekkür ediyorum. Hürmetle ellerinizden öpüyor. Sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :