Sayın Abdullah Bey,

7.1.2012 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, yaptığın hareketten dolayı seni yürekten kutlarım. Bu tip insanlar çalışmadan, ter dökmeden bu şekilde numaralarla geçinmenin yolunu arıyorlar. Bu şahsa yapılacak bir yardım bence insanlığa ihanet olur. Bunlar herkesi kendilerine yardım etmeye mecbur sanıyorlar. Yok böyle bir mecburiyet. O çirkin ve kirli adamın oyununa gelmediğin için seni alnından öpüyorum. Bu arada geçen gün okuduğum bir kitaptan şu bölümü nakletmek istiyorum:

Amerika cumhurbaşkanlarından birisi mecliste konuşma yapıyormuş. Bir milletvekili yılışık bir şekilde “Ne haber Sayın cumhurbaşkanı” demiş, “yıkadığın bulaşıklar nasıldı?” Cumhur başkanı o terbiyesiz, saygısız milletvekiline dönmüş, “Evet,” demiş, “gençtim, işsizdim, iş arıyordum. Bir lokantaya gittim, patrona Efendim, dedim, eğer müsaade ederseniz bulaşıklarınızı yıkayabilirim. Patron da bulaşık yıkayacak bir kimse arıyormuş. Başla, dedi. Ben de lokantanın bulaşıklarını yıkayarak alnımın teriyle ekmeğimi kazandım. Ama senin gibi barlarda, pavyonlarda dolaşarak babasından kalan parayı yiyen bir kimse olmadım.” Onun üzerine mecliste bir alkış fırtınası kopmuş. O şerefsiz milletvekili kıpkırmızı olmuş, cehennem olmuş, gitmiş.” Mesele böyle yavrum. Önemli olan bir kimsenin alnının teriyle, şerefiyle ekmeğini kazanması...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :