Saygıdeğer Büyüğüm,

Bütün işlerimizi Allah rızası için yapmanın ne büyük mutluluk olduğunun bilincinde olan bir kulum. Her işimde bu bilinçle hareket etmeye çalışıyorum. ancak ne var ki bir konu beni çok üzmekte. Hocam, 33 yaşında bir yetişkinim. Açıkçası evllilik yaşım geçti. Karşıma çıkan kısmetleri geri çevirmek istemiyorum. Bir hevesle tanışıyorum .Ama umduğum insanla karşılaşmayınca ister istemez yüzüm asılıyor. Tanışma esnasında Allah rızası için devam ettirmek istiyorum ama olmuyor. İçim almıyor .Sonuçta beni de beğenmeyenler, günümüzün tabiriyle elektrik almayanlar oldu. Ama ben o perdeyi kaldırmak istesem de bir türlü kaldıramıyorum. Hayalimde bi insanı canlandırıyorum şöyle olsun böyle olsun diye. Ama yaşamın bir masal olmadığını hayatın hayallerden ibaret olmadığını biliyorum.Bunun nasıl üstesinden geleceğimi bilmiyorum. Bir insana Allah aşkıyla bağlanmak istiyorum.yüzü gözü boyu posu ne olursa olsun Hocam. Ama yapamıyorum. Annem ve babamı üzmek istemiyorum.Ne yapabilirim?? bana bu konuda önerileriniz ne olur??? Ellerinizden öpüyorum.

Saygılarımla...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :