Sayın “Gönül Yolcusu”,

9.2.2012 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, şu anlattığın durum var ya beş aşağı, be yukarı hepimizin hayatı. Zaten insanın vakit geçirmek için televizyonu açması yeter. Üstüne çirkef yağıyor. Realite bu yavrum. Ama bütün mesele Jean Paul Sartre gibi “Başkaları cehennemdir.” deyip kendi hayatını yaşayabilmekte. Yapılacak tek iş budur yavrum. Bize ne başkalarından? Teyzemin it oğlunun manyakça yaptığı borç niye beni ilgilendirsin? Canı cehenneme it oğlu itin. O şerefsiz teyzeyi de ben olsam konuşturmam. Ben mecbur muyum onun manyak oğlunun itliklerini ödemeye? İçine tükürürüm böyle teyzenin. O it oğlan da gitsin hapishaneye cezasını çeksin. İşyerindeki arkadaşlarımın manyakça konuşmaları niye beni ilgilendirsin? Hepsinin canı cehenneme.

Yavrum, yaşadığımız hayatın her günü, her saati ayrı bir imtihan. Onun için gelin vazgeçelim, bu başkalarının, it oğlu itlerin düdüğünü çalmaktan vazgeçelim.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :