Sayın Büyüğüm, Umarım ki sağlığınız, sıhhatiniz ve keyfiniz yerindedir. Mektubuma başlamadan önce tüm güzelliklerin ve hayrların sizlerle olmasını diliyorum. Efendim, size daha önce işyerimde patronumla ve hanımı ile yaşadığım bir problemle ilgili mail yazmıştım. Endonezya ziyareti konusu hakkında idi. Çok şükür ki onu yardımlarınızla ve desteğinizle atlattım. Gitmedim. Efendim, çalıştığım şirkette merkez ofiste 25 kişiyiz. Ve hepimiz ayrı ayrı ağır bir psikolojik baskı ile karşı karşıyayız. Malum kişi tarafından. Aldığımız maaş zarflarımız bile önümüze fırlatılarak veriliyor. Ki bu beni çok incitiyor. Ve kalkıp da bir kişi yahu kardeşim sen ne yapıyorsun demiyor ? İnanılmaz bir çalışan sirkülayonu var, ben 6 aydır buradayım 18 kişi değiştir. Şirket 7 senelik, 2000 kişi değişmiş. Ve bu durum beyefendinin umru bile değil, nolmuş canım biri gelir biri gider, ben mükemmeli arıyorum diyor. Ona göre hepimiz 3. sınıf insanlarmışız. Bu 3. sınıf ülke, 3.ınıf insanlar yetiştiriyormuş. Kendisi de bu şartlarda yetişmiş ama 2.99 muş, ki öne çıkıp patron olmuş. Herbir arkadaşım ve şahsım işimizi elimizden gelenin en iyiisi ile yaptığımıza adım gibi eminim. Ama memnun etmek ve yaranmak imkansız. Hep bir hakaret, hep bir kusur, hep bir başka zorlu hedef. HEp bana rap bana mantığı. Bizler ona göre zavallı fareleriz. Evet, kendisi çok çalışkan, evet çok zeki ve disiplinli ve başarılı. Ama her kafa başka bir zihin taşir. Nasıl kendisi gibi olmamızı bekler ki ? Ya da bunu aşağılayarak, onur kırarak anlatmamalı bence. Edeplice ben bunları kendisine dile getirdiğim de ise 'ne yapalım ben boyleyım, iş söz konuu olunca ben babamı bıle tanımam' diyor. Evet doğruda, babasını da defalarca yerin dibine sokup çıkarıyor, defalarca kovdu ve geri aldı. Ve ailesinden bir aklı başında çıkıpda 'yavrum evladım hayatım senin tedavi olman lazım' demiyor. Sabri Babacığım, onun hayatı ve kişiliği ona, benim ki bana. AMa ben bu durunda ne yapmalıyım ? Sabır ve anlayış gösterip işime devam mı etmeliyim ? Ya da kendime yeni bir yol mu çizmeliyim ? En son dün sabah herkesin içinde bana laf soktuğunda kendisine 'Mehmet Bey, haksızlık yapıyorsunuz' dedim. Kendisi 'ooooo hatice hanım, ben haksızlık yapmayı çok ama çok severim. En sevdiğim şeydir' dedi. PEkiii dedim, size haksızlık yapılsa yine sever misiniz ? diye sordum. Ben kendime haksızlık yapılmasına hiç müsaade etmedim ki dedi. Ben hayatımın hiçbir döneminde beni kontrol edilmesine, bana haksızlık yapılmasına hiç müsaade etmedim. Hatta beni kontrol etmek isteyen amir ve patronlarımı ben kontrol eder duruma geldim. Çünkü çok çalıştım dedi. Hadi hodir meydan, siz de çok çalışın bana haksızlık edin yada kontrol etme noktasına gelin dedi. Evet, çok çalışmak ve işinde asla açık bırakmamak olması gerekendir. Ama devamlı açık arayan ve sorun çıkaran biriyle nasıl yarışılır bilemiyorum. Çok derin tecrübe, bilgi ve eşsiz duru görüşünüzden bana bir yol göstermenizi rica ediyorum. Mümkün olduğunca tarafsızca yansıtmaya çalıştım, eksiklerim için Yaratan'dan af diliyorum. Sevgi ve en derin saygılarımla. Hatice

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :