ALLAH ve HZ. Peygamber sevgisini ruhumuza nakşeden mübarek insan güzel babamız. Hayırlı ve sağlık dolu güzel günlerle birlikte acil şifalar diler, ellerinizden öperim. Bu gün de her günkü gibi ilk yaptığım şey, sabah bilgisayarımı açar açmaz gönül sohbetleri sitemize gelen mailleri okumak sonra da içimden bir şeyler yazmak oldu. Hepimizin bildiği üzere sizi yetiştiren üç kadından bir olan anneniz öğretmendi. Öğretmenlik; insanı Allaha yakınlaştıran bir meslek, çünkü sevilmeden sevmeyi öğreniyorsun, affetmeyi ve sabrı öğreniyorsun. Kısacası Ahlak-ı Muhammediye’yi deneyimliyorsun. Tüm bu özelliklere sahip olan bir öğretmen, muhterem şahsiyette bir bayan oluşundan dolayı ve de böyle evlat yetiştirdiği için şükranlarımı sunuyor, onunla birlikte babaanne ve Rana anneye de Allah’tan rahmet diliyorum. Gönül Sohbetleri kitaplarınızın 3. cildindeki Zikir konusunu yeniden,yeniden okudum, her satır her kelime başka başka yererle götürdü beni. Birkaç satırını izninizle buraya almak istedim. Abdülvahid b. Zeyd, ölüm döşeğinde başına toplanan dostlarına dedi ki: - İki şeye hasret duyacağım. Zikir meclisleri ve o meclislerde zikredenler. İslâm tasavvufunda Beyâzid-i Bestami’den sessiz, Cüneyt Bağdadi’den sesli zikir usulleri intikal etmiştir. Kalp ve lisan ile yapılan zikrin efdal olanı, beraber yapılanıdır. Eğer sadece biri ile zikredilmek isteniyorsa, kalp ile yapılması efdaldir.

Bizlere sunduğunuz sonsuz güzellikteki gönül sohbetleri kitaplarınız, değişik konulardaki konferanslarınız ve çok güzel harika sohbetlerinizden dolayı, iyi ki böyle kamil insan babamız var diye şükür ediyorum. Öyle tevazu içinde, edeple öğretiyorsunuz ki bunları en ince ayrıntılarına kadar (hiçbir şeyi basit, önemsiz, küçük diye görmeden) . Sizden dinlediklerimizi, hissederek, büyük bir dikkatle anlamaya ve görmeye çalışarak hayatımızda yaşama geçirmeyi diliyorum.

Saygılarımla.