MERHABA EFENDİM,

   Tatlı bir rüyadan uyanmış gibiyim. 23 Aralık sabahı mübarek Ankara topraklarına ayak bastıktan sonra güzellik dolu, şiir dolu anlar başladı.

    Eşimle birlikte TCDD misafirhanesinde kahvaltı ettik önce...

     Konferans saatine kadar olan vaktimizi değerlendirmek için Hacı Bayram-ı Veli Hz.lerini ziyaret etmek ellerinden öpmek istiyorduk. Adımlarımız mübarek Sultan'ın türbesine yaklaşırken gözlerim doldu ...Hani küçük bir çocuk babasına hasretle sarılır, ağlar ya...Gözpınarlarımdan yaşlar sicim gibi akıyordu..Ne güzel candan bir kucaklayıştı...Ya Rabbi, oradan ayrılmak çok zor geldi...

Cami'nin bahçesinde 3 tane cenaze vardı. Öğle ezanı saatini, bir namazlık son saltanatlarını bekliyorlardı; O musalla taşında..Öğle namazını Hacı Bayram camiinde kıldık...GÖZYAŞLARIM DİNMİYOR Kİ...İçim temizleniyor, arınıyorum..Allah'ım dedim Hocamın konferansına tertemiz katılmam için beni ne güzel hazırlıyorsun. Sohbet, cuma namazı gibidir. Maddi,manevi temizlik gerekirmiş..      

Hacı Bayram Camii'nin bir köşesinde,küçük bir çay ocağı var, birkaç masa ve sandalye...Boş bir masaya oturduk. Birer çay içtik. Yandaki masada cenaze yakınlarından oldukları anlaşılan bir grup hanım oturuyorlardı, hepsi tevekkül içinde, başları önünde, yakınlarını son yolculuğuna uğurlamaya gelmiş.

Bu ara da eşim bana bir yer gösterdi. Hacı Bayramın karşısında,eski, mütevazı bir yer. Tabelada Dr.Emin Acar, Ruh ve Sinir Hastalıkları...diye yazıyor. Eşim, "Ben tanışmıştım. Muhterem bir insan..Gel gidelim ellerinden öpelim. Merhaba diyelim, öyle gidelim "dedi, gittik..Küçük, şirin ahşap kapıdan besmeleyle girdik. Biraz beklememizi henüz gelmediklerini söylediler. Beklerken bize üzerine tuz ve pul biber serpilmiş ekmek ve şerbet ikram ettiler. İkisi de çok lezzetliydi. Sonra o güzel insan geldi. Tevazu içinde, yüzünde halim, selim, mutlu bir ifade...Yüzüne bakılınca; insana Allah'ı hatırlatan...Kısa bir sohbetten sonra müsade istedik. Dışarda bekleyen hastalar vardı çünkü..Size selamlarını iletmemizi istedi. Sizin hizmetlerinizden övgüyle bahsetti.

Eşim o civardan bir taksi çağırdı. Adresi söyledik. Şoför genç bir çocuk..sohbet ede, ede gidiyoruz. Biz konferanstan bahsettik...İstanbul'dan geldiğimizi söyledik. Çok ilgilendi. Sorular sordu. Eşim Yunus'tan mısralar okuyordu. Dilimiz döndüğünce sorularına cevap vermeye çalışıyorduk. Sizi merak etti. Sonunda o da konferansı dinlemeye karar verdi. Ben de dinleyebilir miyim? diye sordu..Elbette..dedik.

Taksiyi kenara çekti. Birlikte YOYAV'ın mübarek kapısından içeri girdik...Birer YOYAV Dergisi aldık. Henüz konferansa 1 saat var. Ben yeni dostlar ile tanışacak olmanın da heyecanını da yaşıyordum. Adı Sedat olan genç de melek gibi yanımıza oturdu. Toplumumuzun kanayan bir yarası olan Aile Sarsıntısı üzerine olan muhteşem sohbetinizi adeta soluk almadan bizimle birlikte dinledi. Sonrasını biliyorsunuz. Sizi görmek, ellerinizden öpmek, yeni gönül dostlarıyla kucaklaşmak. Tabii bu arada daha önce tanışmış olduklarımla da kucaklaşmak çok güzeldi..Hiç bitmesin diyeceğim inci dakikaları....Günün sonunda Sedat Bey bizi gara bıraktı. Sanki kırk yıllık dostumuzmuş gibi ısrarlarımıza rağmen ücret teklifimizi kabul etmedi...Acaba o, bir insan mı melek mi? diye düşünüyorum. Dönüş yolculuğumuzda çok güzel geçti...O güzel anların sarhoşluğu, mestliği içinde..."Allah'ım sen bizi layık et, yaşattığın tüm bu güzelliklere, dostlara...

Selam, sevgi, saygı ile...

FATMAGÜL

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :