Sayın Nermin Yılmaz,

26.12.2006 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, mailindeki göstermiş olduğun yakınlığa teşekkür ederim. Yalnız şunu iyi bilmeni isterim ben, hiçbir özelliği olmayan, sıradan, günlük hayatını yaşayan, yaşamaya çalışan basit bir insanım. Lütfen olayı gözünde büyütme. Ben aynı zamanda birçok insanın beğenmediği, sevgiye, saygıya layık görmediği, konferansına Almanya’dan, Belçika’dan bile insanlar gelirken çok sevdiğim, saydığım bazı kimselerin bir dolmuşa binip bir saatini vererek gelmek istemediği, sevilmeyen bir insanım. Hayatta artıları olmayan hiçbir insan yoktur. Her insanın, istisnasız her insanın kendine göre bir iki müspet tarafı vardır. İşte ben de onlardan biriyim. Sakın bunları gözünde büyütme. Çocukluğumdan beri adam olabilmek, insan gibi yaşayabilmek ve tertemiz ölebilmek için çırpınıp duruyorum. Lütfen sen de bana dua et, ben de Ömer Hayyam gibi Yüce Rabbime, beni yaratan, ekmeğimi veren, yaşatan Allah’ıma kavuşurken

“Sevginle gireceğim toprağa

Sevginle çıkacağım topraktan”

diyebileyim. Hayatta başka hiçbir gayem, isteğim yok. Beni sevmeyen, beğenmeyen, görmek istemeyen, telefonda bana ağız dolusu hakaret eden, bir saatlik konferansıma bile gelmeye tenezzül etmeyen dost bildiğim insanlara hakkımı helal ediyorum. Kimseye dargın, küskün, kırgın değilim. Demek ki ben, beni sevmeyen, istemeyen görünce rahatsız olan insanların sevgisine layık değilim. Olaya bu gözle bakıyor, onun için de doğduğum andan şu ana kadar bana sevgisini gösterenlere teşekkür ediyor, arkamdan konuşan, beni yerden yere çalan, görmek istemeyen, telefon açıp hakaret eden insanlardan da beni affetmelerini, bağışlamalarını diliyorum.

Değerli yavrum, durum böyle. Ben sadece duaya muhtaç bir insanım, lütfen esirgeme.

Allah’ın selamı senin, yakınlarının, meslekdaşlarının ve yeryüzündeki bütün insanların üzerine olsun.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :