Sevgili Baba cım,

İyi haberleriniz için dualarımızı devam ettirirken, aldığımız iyi gelişmelere çok sevindik, size gelemediğimiz, göremediğimiz aralarda da haberlerinizi almaya çalışıyoruz.

Müsaadeniz olur ise (aslında sizi yormamak adına biraz yazmaya ara veriyorum, ama içim de bir o kadar yaz yaz diyor) .

Adamın biri çölde giderken yanında köpek leşi bulunan bir arabın hıçkıra hıçkıra ağladığını görüp ne olduğunu merak eder ve adamın yanına gidip sorduğunda “köpeğim açlıktan öldü, onun için ağlıyorum” cevabını alır. Arabın o anda yanındaki torbasından çıkarttığı ekmeği ağzına attığını görünce, biraz da kızgınlıkla “ekmeğin de varmış. Şimdi böyle ağlayacağına ,o ekmekten biraz verip de hayvanı öldürmeseydin olmaz mıydı” diye sorunca arap “ekmek parayla ama ağlamak bedava” diye cevap verir. İşte, sadece lafla “seni seviyorum” demek de buna benzer.

Bilindiği gibi; Hz. İbrahim oğlu İsmail’i tereddüt etmeden kurban etmiştir. Şeytanın verdiği vesveselere aldırmadan. Bu kıssada verilmek istenen mesajı  hemen hemen herkes bilir.

En şiddetli imtihanı da bilir bir çoklarımız. Ateşe yanması için atılacak olan Hz. İbrahim içi rahattır, Rabbinin onu görüyor olduğu, yardımına yetişeceği konusunda inancı tamdır. Boşuna mı almıştır Halilullah ismini. Son ana kadar ölçülmüştür teslimiyeti. O, araya Cebrail’i bile koymamıştır.

İnsanın aşka ulaştığını anlaması için canı bir tarafa, en azından onun yongası olan malından, çocuğundan geçebileceğini idrak etmesi lazımdır. Bugün kaçımız aşk uğruna, aslında bizim olmadığını bildiğimiz tüm mal varlığımızdan geçebiliyoruz? Hepsini aslında vereceğiz mecburen, ne mal kalacak ne de mülk. Bunları şimdi vermek isteyenler korkmamalı, çünkü Allah almaz. Bunlar gerçek aşkın merdivenleridir vermeyi göze alalım ki merdivenlerden çıkmak nasip olsun.

Babacım sizin de hastalığınız süresince nasıl bir teslimiyetle yattığınızı hepimiz görüyoruz. Yeniden acil şifalar diler, mutlu soframızın etrafında toplanabilmek ümidiyle saygılarımı sunar ellerinizden öperim.