Merhaba Sabri amca,

Geçen günkü mailinizi okudum, çok üzüldüm üzülmenize. Düşündüm, biz de gelemedik hiç ziyaretinize. Acaba bize de kırgınmısınız diye düşündüm. Ne derseniz, ne söylerseniz, ne derseniz size kızmam, kırılmam, darılmam, gücenmem, sizi çok seviyorum ve hep seveceğim. Ama Allah biliyor ya hep aklımdasınız, kalbimdesiniz.

Her gün sitenizi ve mailleri okyorum. Alperle, annemle hep sizden bahsediyoruz. Dilerim en kısa zamanda iyi olursunuz. Biz de iyiyiz Allah'a şükür, bir aralar çarpıntı gibi şeyler oluyordu kalbimde, çok yorgun ve halsiz hissediyordum kendimi, çarpıntı beni rahatsız ediyordu ama Demir ilacını kullanmaya başladığımdan beri bu haller yavaş yavaş ortadan kalktı. aşırı kansızlıktan dolayı olurmuş bu durumlar. işyerinde de çok yoruluyordum, yorgunluktan ziyade işyerindeki insanlar yoruyorlardı beni ama artık onlara da kızmıyorum, üzmüyorlar artık beni. siz hep diyorsunuz ya herkesin bir görevi var hayatta, herkes kendi görevini yapar diye; herkesi olduğu gibi kabul etmeye ve sizin dediğiniz basamak metodunu uygulamaya çalışıyorum, ozaman kendimi daha rahat hissediyorum çünkü. anladım ki herkes kendi görevini yapıyor gerçekten de. o yüzden eskisi gibi çok incinmiyorum insanlardan , hem hayatta bu tip insanların dışında öyle de güzel insanlar da var ki hayat onlar için yaşamaya değer. Bazı insanlar o kadar ama o kadar temiz yetişmiş, o kadar temiz kalpli ki ama işyerinde nasıl hakkı yeniyor, ister istemez haksızlıkları görmek, en tepedeki müdür koltuğunda oturanların bunları görememesi sizi üzebiliyor ama hayat böyle işte. önemli olan karanlıkların içinde bir mum yapabilmek değil mi! siz hep öyle demez misiniz. inşallah bizler de karanlığa küfredenlerden değil o karanlıkta bile bir mum yakabilenlerden oluruz. umarım en kısa zamanda iyileşip ayağa kalkarsınız.

Sİzi çok seviyorum ve tüm kalbimle iyileşmeniz için dua ediyorum. Allah'a emanet olun. Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.