KALPLER YAKINSA 

Bir ermiş, ögrencileri ile gezinirken birbirlerine öfke içinde bağıran bir aile görmüş. Ögrencilerine dönüp: İnsanlar söylemek istediklerini daha alçak bir ses tonu ile aktarmak yerine neden birbirlerine öfke ile bağırırlar? diye sormuş.

Ögrencilerinden ses çıkmayınca anlatmaya başlamış:

İki insan birbirine öfkelendiği zaman, kalpleri birbirinden uzaklaşır. Bu uzak mesafeden birbirlerinin kalplerine seslerini duyurabilmek için bağırmak zorunda kalırlar. Ne kadar çok öfkelenirlerse, arada açılan mesafeyi kapatabilmek için o kadar çok bağırmaları gerekir.

Peki, iki insan birbirini sevdiğinde ne olur? Birbirlerine bağırmak yerine sakince konuşurlar, çünkü kalpleri birbirine yakındır.

Peki, iki insan birbirini daha fazla severse ne olur? Artık konuşmazlar, sadece fısıldaşırlar, çünkü kalpleri birbirine daha da yakınlaşmıştır.

Artık bir süre sonra konuşmalarına bile gerek kalmaz, sadece birbirlerine bakmaları yeterli olur. İşte birbirini gerçek anlamda seven iki insanın yakınlığı böyle bir şeydir.

Daha sonra ermiş, ögrencilerine bakarak şöyle devam etmiş: Bu nedenle kalplerinizin arasına mesafe girmesine izin vermeyin. Aranıza mesafe koyacak düşüncelerden ve sözlerden uzak durun.

Saygı ve sevgilerimle

Öğrenci