Nasilsiniz, Sevgi ve hurmet ile, dualarima ellerinizden opuyorum... 

Sizinle asagidaki yazimi paylasmak istiyorum

Geçen Hafta dan bu yana buralarda kum fırtınası yerini güzel güneşli günlere bıraktı... Aynı içimizde zaman zaman kopan fırtınalar, gözlerimizden yağmur gibi dökülen gözyaşlarının bir süre sonra durulması gibi... Hem öyle bir güneş ki ışıl ışıl, bulutsuz , pussuz, inanılmaz parlak...  Ama serin soğuk.. Tabi o kadar puslu ve rüzgarlı havanın ardından birdenbire yazın sıcağı gibi ışıtıvermiyor... Üstelik de fırtınanın bütün bıraktığı izeri, yıkıntıları, tahribatı gözler önüne seriyor.
İşte bu güneşli ama serin günler beni de derin düşüncelere götürüyor. Bazen gözümün önündeki manzarada kendi ruh halimizin yansımasını görüyorum ... Nasıl bizim de içimizde kopan fırtınalar, bizi derinden sarsan üzen olaylar sonrasında sakinleşmemiz zaman alıyorsa , burda da öyle işte.. Bazen hayat yolunda ilerlerken , dostluklarda , sevgilerde ya da ilişkilerde olumsuzluklar yaşıyoruz. Biz ne kadar iyi niyetli olursak olalım hazırlıksız yakalanıyoruz. Yüreğimiz kabarıyor, içimiz kan ağlıyor.. Sonra zamanla olaylara daha sakin yaklaşmaya başladığımızda bakıyoruz ki güneş yavaş yavaş yüzünü göstermeye başlamış. Fırtına ve gözyaşları dinmiş. Ama içimiz hala soğuk. Hasar yavaş yavaş tamir ediliyor.

Rahmetli annanemin dediği gibi bu dünyada çözülemeyecek hiç bir sorun yoktur. Ölümden gayri herşeyin çaresi vardır. Eğer çözümsüz gibi görünüyorsa da kendini Rahmana teslim edeceksin; demek ki senin için hayırlı olan böylesidir... Olumsuzlukları düşüncelerden uzaklaştırdıkça Güneş hüzmeleri gibi içine , gönlüne kadar uzanacak rahmet nurları ısıtacak buz tutan gönlünü, eritecek bütün kırgınlıkları... .. Yok edecek temizleyecek öfkeleri...

Öfke öfkelenmek bize nefsimizin bir oyunu değilmi aslında… Peki biz ne kadar canımızı sıkacak olaylar olursa olsun öfkelenmeyecek miyiz? Bu hiç kolay olmuyor değil mi? Sakin düşünmek. Bir adım geri çekilip bir nefes alıp olaylara dışarıdan bakmak… Aklıma şimdi okuduğum bir hikaye geldi.