20 Aralık 2005 tarihli mailinizi aldım. Sizin görüşlerinize saygım var ama
ben olaya daha farklı bir perspektiften bakıyorum. Bunların hepsini bir
tarafa bırakın. Günün güzelliğini yaşamaya çalışın. Güzel, çok güzel,
inanılmayacak kadar güzel bir dünyada yaşıyoruz. Dünyamıza doğa
güzelliklerinin yanı sıra o kadar güzel, o kadar büyük insanlar gelmiş ki.
Büyük Peygamberler, büyük veliler, büyük devlet adamları, büyük komutanlar,
büyük ressamlar, şairler, müzisyenler, mimarlar ve yazarlar. Bizlere
öylesine renk dolu, ışık dolu, güzellik dolu bırakmışlar ki. Şimdi bunların
karşısında hayranlıkla, saygıyla, edeple onları okumak, dinlemek, seyretmek
varken birtakım nüanslarla uğraşmak bizlere ne kazandıracak? Yaşadığımız
sürece o güzellikleri içimize sindirmek, özümlemek, algılamak varken,
birtakım detaylarda sıkışıp kalmak niçin? Yunus Emre diyor ki, "Sevelim,
sevilelim, dünya kimseye kalmaz". Kimi sevelim? Tek istisna olmadan
yeryüzündeki bütün insanları sevelim. Bütün hayvanları sevelim. Bütün
bitkileri, bütün eşyayı, cemadatı sevelim. Onların hepsini Muhammedi bir
aşkla kucaklayalım. Goethe, "Seviyoruz, seviliyoruz, güzelliğimiz bu yüzden"
diyor. Minnet'nin "Sabah Duası" tablosuna nice yıllardır her gün bakıyorum.
Leonardo Da Vinci'nin "La Jaconde" tablosuna elli yıldır her gün bakıyorum.
Daha o güzelliklere doyamadım. Yeteri kadar özümleyemedim. Necip Fazıl'ın,
Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın, Ahmet Muhip Dıranas'ın, Gülten Akın'ın, Özdemir
Asaf'ın, Cahit Sıtkı Tarancı'nın öyle şiirleri var ki, binlerce defa okudum,
doyamıyorum. Bu kadar güzelliklerle dolu bir dünyada haklı sebeplerle de
olsa birtakım insanlara kırılarak, incinip darılarak, hayata küsmek niçin?



Gelin, sevgili yavrum, biz de Sabri Tandoğan gibi söyleyelim. Bir güzellik
senfonisini koro halinde bütün kâinata aktaralım.



Duyuyor, biliyor, inanıyorum ki

Yaşamak sevgilerle güzel

Elele tutuşup ilan edelim

"Aşk gelicek cümle eksikler biter"...





Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :