Canım Babacığım, dün yaşamış olduğum bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Müsaadenizle…

“PAYLAŞMAK Kİ O EN GÜZELi”

Ev eşyaları satan  mağazada bir ihtiyacımı almak için bulunuyorum. Tezgahtar bayan bir ürünün indirimde olduğunu bakmak isterseniz diye sepeti gösteriyor müşterilere. Ben de bu bayanlardan biri olarak sepete yaklaşıyorum. İndirimde olduğu için değil ihtiyacım olduğu için yaklaşıyorum. Bir tanesi işimi görecek.  Ne ala alabilene… Neden?

Orta yaşın üzerinde bir bayan tüm sepetin içindeki  indirimde olan bütün hurçları (baza, yada başka bir yerlere eşya koymak için fermuarlı  torba)  kucağına doldurmuş hepsini ben alıyorum dedi. Ben de tek bir tanesini alabilir miyim diye bayana sordum. Hayır dedi hepsi bana lazım. Yeğenlerime falan vereceğim dedi..

Şaşırdım, aman Allah’ım bu ne açlık, bu ne görgüsüzlük, bu ne doyumsuzluk, bu ne saygısızlık. Kadının sadece yüzüne baktım, ben sizin yerinizde olsaydım birini anında size hediye ederdim hanımefendi diyerek mağazayı terk ettim. Tuhaf duygular yaşayarak düşüncelere daldım. Bakalım onların hepsini kullanacak ömrün olacak mı? şu mağazanın kapısından çıkmaya garantin var mı? O gün oruçluydum. İçimden sadece ona dua ettim. Güle güle kullansın, hayrını görsün diye.  Fakat doğrusunu söylemek gerekirse sevgili babacığım çok ta içten etmedimJ

Cömertlik ve paylaşmak ne kadar önemli insan hayatında. Allah eksikliğini hiç kimseye göstermesin.

Oradaki diğer arkadaşlar da birer ikişer alsaydı tüm bayanlar mutlu çıksaydı daha güzel olmaz mıydı? Yok sadece kendini düşünen, paylaşma mefhumunu öğrenememiş bu tip insanlara sadece dua etmek gerekiyor sanırım.

Allah cümlemizi alan değil veren ellerden olmayı nasip etsin. .

Saygı ve sevgilerimle

Cahide