GÜZEL

Bir sonbahar günü Ankara’dan çıktım yola besmeleyle, İstanbul’a gidiyorum.

Bir güzellik bir güzellik… anlatmak mümkün değil…

Gören gözü vermişse El-Basîr görürsün, görürsün de titrer erirsin güzellikten…

Sonbaharın olgun güzeli mi, yoksa ilkbaharın coşkulu kıpır kıpır, hayata yeni merhaba diyen güzeli mi güzel dersen, güzellikler ezelî.

Güzel’den geldiği için hepsi birbirinden güzel derim!..

Güzeller güzeli seyrana çıkmış

Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş

Kendini seyredip aynaya bakmış

Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş!..

Toprakta ot olup yeşile çalmış

Çiçeklenmiş her yer rengârenk olmuş

Güzeller güzeli kendini görmüş

Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş!..

Kanatlanıp uçmuş gökte kuş olmuş

Denizlerde yüzen bir balık olmuş

Hayvandan insana nice can olmuş

Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş!..

Beşerken gelişip insan görünmüş

Kendinden kendine mü’min kul olmuş

Dost Emin Tanrıyı her yerde görmüş

Onda güzel, şunda güzel, sende güzelmiş!..

Yoldayım sağımda solumda muhteşem bir tablo izliyorum. Bayıldım…

Baygın, baygın gözlüyorum, zâten mümkünü yok ayılmanın …

Çam ormanlarının görkemli, esrarlı koyu yeşili içinde envâi çeşit yeşil, sarı, kızıl renklerle farklı farklı ağaçlar, ağaççıkların desenleri…

Bu üç boyutlu harika tabloyu gören göz nasıl etkilenmez güzellikten…

Nasıl o en büyük, o tek büyük, o ezel ebed baki olan El-Musavvir’i düşünmeden gelir geçer buralardan…

Şükür ki gören gözü, ulvî duyguları veren değerlendirecek aklı da vermiş…

Zâten baygındım dostlar, birkaç ay önce Antalya’da begonvillerle bezenmiş bir güzel bahçeden denize bakarken bayılmıştım…

Ayılmadan tekrar bayıldım..

İçtim kevser oldum sarhoş

Mümkünü yok ayılmanın

Gördüm duydum her şey bir hoş

Mümkünü yok ayılmanın…

Yeşil güzel, mavi güzel

Sarı güzel, kızıl güzel

Hakk yaratmış her şey güzel

Mümkünü yok ayılmanın…

Güzelleri yaratan kim?

Bakan kim ki gören de kim?

Gözden kalbe gösteren kim?

Mümkünü yok ayılmanın…

Kevser içen durmaz erir

Sarhoş olur bunu bilir

Güzellikler Hakk’tan gelir

Mümkünü yok ayılmanın…

Gördü gözler gönül coştu

Aşka düştü dışa taştı

Güzellikten dilim şaştı

Mümkünü yok ayılmanın…

Dost Emin der mâivâ boş

Kevser içtim oldum sarhoş

Gördüm duydum her şey bir hoş

Mümkünü yok ayılmanın …

                                               Mehmet EMİN

Saygı ve Sevgilerimle.. Cahide