Sevgili BABACIĞIM ve değerli site sakinleri, Televizyonlarda yürek sızlatan negatif içerikli haberler,idam sahneleri,kaza görüntüleri sansürsüz yayınlanırken ;güzel,temiz ve asil davranışlara yer verilmediğini üzülerek izliyorum. Bayram tebriklerinin ruhsuz cep telefonu mesajları ile yapıldığı bir toplumda tebrik kartlarının gönüllere taşıdığı güzellikleri hatırlıyorum.Kar örtüsü altında dallara konmuş kuşları,çok uzaklarda üzeri karla örtülü ve bacasından dumanlar tüten dağ evlerini,güzelim çiçek manzaralarını , simle süslenmiş bayram kartlarını...unutmak mümkün mü? Geçen bahar aylarındaki günlerden birinde öğrencilerime okula gelirken gördüğüm bazı güzelliklerden söz açarak onların dikkatini tabiattaki düzene ve güzelliklere çekerek farklı bir bakış açısı kazandırmaya çalıştım.Çam ağaçlarının dibinde açan mor menekşelerden,dallarda ötüşen kuşlardan,otların arasında baş gösteren mavi renkli mine çiçeklerinden,nazlı nazlı salınan gelinciklerden.Mor renkte çiçek açmış dikenin çiçeği üzerinde güneşlenen uğur böceğinden,güneşin ilk ışıkları ile yıkanan bahar çiçeklerinden... Öğrencilerim bütün bunları nerede görmüş olabileceğimi merak ederek nerede oturduğumu sormuşlardı.Oysa bütün bunları onlarada çok uzak olmayan apartman bahçelerinden derlemiştim.Bütün bu güzelliklerden bahsederken yüzlerindeki aydınlanmayı sevinçle farkettim.O arada dershaneye de gittiğini bildiğim bir öğrencimin sözleri ile sarsıldım."Öğretmenim dersimize geçsek artık" Büyük bir mahcubiyetle şu anda zaten ders yaptığımızı,insanın hayata farklı bir bakış açısıyla bakmasının ne kadar önemli oldığunu anlatmaya çalıştım. LGS sınavı gibi zorlu bir maratona hazırlanan bu yavrucuğun zamanını mı çalmıştım?Bazı günler görebildiğim yanlışlarını minik hikayeler anlatarak düzeltmeye çalışırım.Onlara saygı ve sevgi ile yaklaşmaya çalışarak,onları anlamaya çalışırım. Geçen günlerden birinde okula gelgiğimde sınıf kapısını kırılmış buldum.Kış mevsimiydi ve kapı kapanmıyordu.Sorunun halli için okul idaresinden yardım istemenin de zaman kaybı olacağını düşünürken sınıfın en "tembel ve yaramazlarından biri"olarak kabul edilen bir öğrenci yanıma gelerek "Öğretmenim kapıyı ben tamir edebilirim.Ancak bazı malzemeler gerekiyor" dedi.Diğer çocuklar gülüştülerse de ,ciddi bir ifadeyle "Peki Tayfun şu parayı al.Gerekli malzemeyi temin ederek kapıyı tamir edebilirsen sevinirim" dedim.Hakikaten Tayfun çok kısa sürede kapıyı tamir etmişti.Tayfun bu fırsatı tanıyan öğretmenine,arkadaşlarının karşısında kendini ispat etme fırsatı tanıdığı için daha çok saygı duyuyordu.Böylece Tayfun'un "edep hududuna " girebilmeyi başardığımı zannedıyorum. Haber programlarından birinde eğitimle ilgili istatistiki bir takım bilgiler verilirken Lise mezunu gençlerin çok büyük bir çoğunluğunun hayatta sorun çözme becerisinden yoksun olduğundan söz ediliyordu. Veli toplantılarında hemen her zaman öğrencinin notları üzerine konuşulur.Öğrencinin iç dünyasındaki uyum,huzur,sosyal ve anti sosyal davranışlarının çözüm yolları değil.Genç bir insanın şahsiyetli,hayat karşısında dürüst ve doğru tavırlar sergileyebilmesi hiç bir önem taşımıyor mu? Organ mafyasına çalışan yada çocuk pornosuna hizmet etme gibi rezaletleri yaşatan doktorlar,rüşvet alanlar ve hortumcularla ,güzel haberlere toplumu aç bırakan gazetecilere... aynı çarpık zihniyet pirim ver miyor mu?Bizi Avrupa Birliği masalları ile uyuturlarken, okullarımızı Avrupa Birliği bayrakları ile donatarak çocuklarımızı zehirleyen ne yaptığını bilmeyenleride, hayata insan yetiştirmek yerine, LGS ye öğrenci yetiştiren "muallimler" i de .... Çok saygıdeğer büyüğüm , Yalnızca dersini veren ,maaşını alan ,öğrencilerine alabildiğine bilgi yüklemeye çalışan ama bu bilgileri kullanma firsatı tanımayarak şu kadar öğrencim LGS yi kazandı diyerek övünmek, ikiyüz öğrenci içinden yalnızca yedi sekiz tanesini iyi bir liseye yerleştirebilmek için yüz doksan tanesini görmezden gelmek ne kadar doğru acaba ? En derin saygı ve sevgilerimle mübarek ellerinizden öperim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :