Sayın Şengül İnal,

3.1.2007 tarihli mailinizi aldım. Kıymetli yavrum, Türkiye’nin en önemli meselesini olağanüstü güzel bir üslupla işleyen mailin tekrar tekrar okunacak güzellikte. Evet, ne yazık ki bugün ülkemizde gazeteler ve televizyon kanalları birkaç istisna ile zehir saçıyorlar. Sanki gazetecilik, televizyonculuk demek şom ağızlılık, kara habercilik, insanları özellikle gençleri hayttan, yaşamaktan soğutmakmış gibi bir anlayış egemen. Sanki mübarekler cımbızla çeker gibi nerede kötü, berbat, çirkin, müstehcen, müstekre ne varsa toplayıp önümüze getiriyorlar. İtiraz ettiğiniz zaman da “Efendim”, diyorlar, “biz uydurmuyoruz, gördüklerimizi, şahit olduklarımızı getiriyoruz”. İyi ama kardeşim, bu toplumda temiz, asil, büyük, yüce, güzeller güzeli nice insanlarımız da var. Ve onlardan sadır olan nice güzel sözler, davranışlar da var. Her biri ayrı ayrı manşet olacak büyüklükte, yücelikte. Ama ne yazık ki bizim medyamız hep pislikten, iğrençlikten yana. Bu hareketleriyle topluma ne kadar zarar verdiklerini acaba farkındalar mı? Hepimiz ama hepimiz bir tek şeyin özlemi içindeyiz: Örnek ve güzel sözlerin ve hareketlerin. Ne diyelim, elimizden ne gelir? Gönlümüz kırık, boynumuz bükük, birşey yapamamanın ıstırabı içindeyiz. Oysa güzel, çok güzel, inanılmayacak kadar güzel bir ülkede yaşıyoruz. Ne olur ayrılık, gayrılığı bıraksak, elele versek. Sevgili yavrum, yeni aillerini bekler, selam, sevgi ve saygılar sunarım.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :