Sevgili Babacığım 14 Şubat denince yıllardır ben gerçek bir gönül insanı, sevgi insanı olan rahmetli Rana Anneyi hatırlıyorum...

İzninizle sizlerle burada ona yazdığım bir mektubu paylaşmak istiyorum... Rabbime emanet olun..

Ozden

Sevgili Rana Anne

Bir kış sabahına uyandım… Elhamdülillah Rabbim bir sabah daha gözlerimi açmayı, bu dünya hayatına merhaba demeyi, sonsuz güzelliklerine ve nimetlerine binlerce, milyonlarca şükretmeyi nasip etti. İnşaallah bereketli, feyizli, aydınlık, inşirah dolu bir gün olur… Amin !

Bu sabah camın önüne oturmuşum, günün doğuşunu izliyorum. Yavaş yavaş beliriyor renkler. O muhteşem kızıllık yerini ışık hüzmelerinin dansına bırakıyor. Denizin üzeri kıpır kıpır hafif bir rüzgar var anlaşılan. Martılar bembeyaz kanat çırpıyor gökyüzüne, kümeler halinde bir yükselip bir inişe geçiyorlar. Büyük bir intizam ve ciddiyet icindeler…

Ah Rana Anne, şimdi elime tuvalimi alıp boyamalıydım şu ani. Yanımda olmalıydınız birlikte yapmalıydık bu resmi.  Fotoğraf mı çeksem, yok yok,… öylesi net çıkmaz ki şimdi bu ışıyan gün. Biliyorum Rana Anne siz de severdiniz yükseklerden ufuğu seyretmeyi. Şimdi bir an yanımda hissettim sizi.. Birlikte tefekküre daldık, birlikte şükrettik… Sizin gözlerinizle seyrediyorum cihanı  sanki… Az sonra Yaşın-ı Şerif okuyacağım Rana Anne, bu sabah okuyacağım sizin için…Dualarım da sizinle.. Ben de sizin gibi azimli olmaya çalışıyorum Kur’an-ı Kerim okumamı geliştirmek için…

Sizinle tanışalı, günlüğünüz ile buluşalı yaklaşık yedi yıl oldu Rana Anne… Ama sanki sizi yıllardır, on yıllardır tanıyor gibiyim. Bana ne çok destek oldunuz, ne çok fikir verdiniz, ne çok ilham kaynağı oldunuz  günlüğünüz ile bir bilseniz. Ne çok dersler çıkardım kendime onu tekrar tekrar okurken. İşin ilginç yanı bazen aynı ortamlarda aynı şeyleri hissediyoruz sizinle..

Ben de artık yemeğimi yaparken sevgimi katıyorum içine. Sevgili anneciğim de öyle yapar.. Her işe besmele ile başlamayı adet edinmeye çalıştım inşaallah. Siz besmelesiz bir iş yapmaz abdestsiz çorba bile pişirmezdiniz  değil mi?.... Her  olaydan olumlu bir ders çıkarmayı, olaylar karşısında hemen paniğe kapılmamayı, bazen soru sormadan sabırla beklemeyi yine sizinle öğrendim…Her anımı tefekkürle geçirmeye çalışıyorum şimdilerde.. Sizin gibi insanlara karşı sabırlı ve nazik olmaya çalışıyorum, içim dalga dalga mutluluk doluyor.

Sizin kadar nazik, sizin kadar ihtimamlı, zarif bir hanımefendi ile tanışabilmenin, günlüğünü elimde tutmanın mutluluğunu yaşıyorum.  Her ezan sesini duyuşumda  “Ah diyorum duyuyor musun Rana Anne  ne de güzel okunuyor, perde perde yükseliyor şemaya” Sizin ile birlikte dinliyorum sanki gözyaşlarıyla…..

Ah Rana Anne sizi Hak’ka uğurlayışımız da  Sevgililer günündeydi. Siz; senede bir günü sevgililer günü olarak ilan edenlere inat her gününüzü, hatta her anınızı sevginin enginlerinde yaşadınız. En muhteşem sevgiyi yaşadınız ve yaşattınız, hala da yaşatmaya devam ediyorsunuz. Siz Rabbimin  sevgilisinin, Yüce Peygamberimizin anlattığı gibi, uyguladığı gibi bir insan oldunuz hep, O’nun en büyük mucizesi Sevgili Kur’anımızın ahlaki ile ahlaklandınız. Yine o en sevgili Rabbinize doğru bir sevgililer günü, kuş gibi uçuverdiniz. Bize, sizi sevenlere düşen ise, sizi anlamaya çalışmak, her an aklından çıkarmadan yaşadığınız örnek hayatı düşüncelerimizden, sizi dualardan hiç eksik etmemek.

Evet bu gün kendimi bir başka hissediyorum. Bu güzel günde içim coşkuyla dolu… Yasin’i sizin için okuyorum. dualarımda  sizi anıyorum…, … Rabbime şükrediyorum sizi tanımama izin verdiği için, Rabbimin bütün rahmeti üzerinize olsun mekanınız cennet bahçelerinden bir bahçe olsun inşaallah. Amin!......