Sevgili Babacığım, kıymetli dostlarım;

Her birinizi ayrı ayrı saygı ve sevgi ile selamlıyorum…

Babacığım müsaadeniz olursa;  Sayın Samiha Ayverdi  Annemizin “ Yolcu Nereye Gidiyorsun” adlı eserinde şeytanı tarif ettiği bir bölümü paylaşmak istiyorum..

“ Azizim, pek aşikâr ki zavallı şeytan hakkındaki düşüncen kinle dolu. Biçareyi yerin dibine batırmışsın. Her fenalık, her kötülük onun. Dünyayı alt üst eden o, insanları çelen akılları yağmaya veren o, hep o…

Müsaade edersen ben de biraz bu devlet düşkününün müdafaasını yapacağım. Bildiğime göre şeytan diyor ki: “Ben kalp akçeye mehengim. Ezelde eşkıya ve günahkar takdir olunanları yoldan çıkarır; iyilere ise yol gösteririm. Kestiğim, yaş dallar değil, kuru budaklardır. Ben bazı hayvanın önüne et, bazısının önüne ot koyarım. Ta ki hangi cinsten olduğu meydana çıksın… Eğer kemiğe giderse, bilirim ki, köpek tabiatlıdır. Ota giderse bilirim ki ahu huyludur. Ben aslında ot yiyeni et yiyici edemem. Ben Hudâ değilim. Ben, ruhani zevkle gıdalanmakta olan insanın önünden bu gıdayı çekip nefsani bir lokma sürsem de, yaradılışında buna meyil yoksa onu zorla yediremem; elimde, aldatmak ve yoldan çıkarmaktan bir şey yoktur.

Belki ben, iyiye de kötüye de aynayım. Eğer bir zenci, yüzünün siyahından gama düşüp aynayı kırsa bu kırılan ayna ona der ki: Günah bende mi? Sen bu suçu, benim yüzümü cilalayan ve pastan sıyırana sor. Ben ancak güzeli güzel, çirkini çirkin göstermek yolunda gammazım. Hepsi o kadar. Gerçi bu dünya satrancında yüzbinlerce insanı yere sermişimdir; fakat onlar suçu bende değil, kendilerinde arasınlar. Ben şahidim. Şahide doğru sözünden dolayı zindan ve hapis olur mu?”

Sonsuz Sevgilerimle…

Cahide